در این مقاله، ملزومات کابل کشی شبکه در سیستم‌های نظارت تصویری که تحت شبکه کار می‌کنند، بررسی می‌شوند. مواردی مانند طریقۀ نصب و تفاوت بررسی و آزمایش آن‌ها در شبکه‌های مختلف.
همچنین موارد زیر را با جزئیات و دقت بیشتری بررسی خواهیم کرد:
- تعریف کابل‌کشی شبکه
- ساختار کابل شبکه
- رده‌بندی دسته‌ها
- بیشتر کابل‌های مورداستفاده در دوربین‌های مداربسته Cat 5e/6
- Cat 7 و Cat 8
- زوج سیم‌های به هم تابیدۀ باروکش و بی‌روکش
- از STP کجا باید استفاده شود؟
- مس جامد در مقابل سیم مسی باروکش آلومینیومی
- رتبه‌بندی کابل‌ها: Plenum و Riser و General
- استانداردهای نصب
- مبانی آزمایش کابل
- برای بررسی و آزمایش کابل نصاب‌ها باید از چه نوع تستری استفاده کنند؟
- بهترین روش‌های نصب کابل
- عنوان دهی امر مهمی است
- مستند‌سازی مکان کابل
- ایمن‌سازی کابل‌ها در بالای سقف
- رنگ پوشش کابل
- پرهیز از ایجاد حلقه کابل‌های مازاد
کابل‌کشی شبکه و بررسی ملزومات آن در سیستم‌های نظارت تصویری
عبارت «کابل شبکه» اغلب برای اشاره به کابل‌هایی استفاده می‌شود که به‌صورت دائمی نصب می‌شوند.
به‌عنوان‌مثال، کابلی که از محفظۀ شبکه به دوربین مدار بسته کشیده می‌شود.معمولاً به این کابل‌ها با عنوان «لینک دائمی» اشاره می‌شود و همچنین کابل‌کشی ساختاریافته یا افقی از اصطلاح‌های رایج در این زمینه است. کابل‌کشی شبکه همچنین شامل کابل‌های پچ (تکه‌ای) است که از آن‌ها برای اتصال دستگاه‌ها به جک، پچ‌پنل، سوئیچ‌ها یا NVR استفاده می‌شود.
همان‌طور که در شکل زیر می‌بینید، رایج‌ترین لینک دائمی که درزمینۀ نظارت وجود دارد، ارتباط میان پچ‌پنل و دوربین است.
ساختار کابل شبکه
رایج‌ترین کابلی که در سیستم‌های نظارتی مورداستفاده قرار می‌گیرد UTP است. کلمۀ UTP مخفف کلمات unshielded twisted pair به معنی جفت سیم به‌هم تابیدۀ بدون روکش است که معمولاً از دستۀ 6 انتخاب می‌شود (در ادامه در مورد آن صحبت خواهیم کرد). کابل UTP شامل 8 سیم هادی یا کنداکتور مجزا است که به‌صورت 4 جفت به‌هم‌تابیده وجود دارد، این کل سیم‌ها توسط روکشی که معمولاً از جنس PVC یا پلاستیک‌های دیگر است پوشش داده‌می‌شوند. برای تشخیص و شناسایی بهتر جفت سیم‌ها بر اساس چهار رنگ کد شده‌اند: آبی، نارنجی، سبز و قهوه‌ای. در هر جفت سیم یک سیم تک‌رنگ مانند آبی و یک سیم دورنگ مانند «سفید-آبی» وجود دارد.
تصویر زیر نمونه‌ای از کابل Cat 6 و این سیم‌های هادی را نشان می‌دهددر وسط این کابل‌ها معمولاً یک تفکیک‌کنندۀ پلاستیکی وجود دارد که سیم‌ها را از روکش جدا کرده و موجب استحکام کابل در هنگام کشیده شدن می‌شود.
نکاتی برای خرید دوربین مدار بسته:
در حال حاضر دوربین های مدار بسته در انواع مختلف و با کیفیت های متمایزی در ایران به فروش می رسد. برندهای معتبری مانند هایک ویژن ، تی وی تی، تیاندی و حارس از جمله مارک های معتبر فروشنده دوربین های مداربسته و دیگر تجهیزات نظارت تصویری در ایران هستند و شما می توانید با مراجعه به وبسایت شرکت هایک ویژن هر نوع دوربین مورد نیاز خود را سفارش دهید.
رده‌بندی دسته‌ها
بر اساس قابلیت‌هایی که هر یک از کابل‌های شبکه‌دارند (که لزوماً بر پایه مگاهرتز MHz است)، رده‌بندی می‌شوند و بر اساس این رده‌ها در گروه‌های مختلفی قرار می‌گیرند. این رده‌بندی بر اساس ISO/IEC 11801 تعریف می‌شود؛ این استاندارد از گروه 1 تا 8 و همچنین انواع مختلف کابل های فیبر نوری را پوشش می‌دهد. بسیاری از این گروه‌ها امروز دیگر وجود ندارند اما ممکن است نصاب‌ها هنگام کار با آن‌ها مواجه شوند
در ادامه این مقاله مطالب کاربردی در زمینه کابل کشی شبکه را برایتان توضیح می دهیم.
رایج‌ترین کابل‌های Cat 5e/6
رایج‌ترین دسته‌بندی‌هایی که در سیستم‌های نظارتی مورداستفاده قرار می‌گیرند Cat 5e و 6 هستند؛ زیرا از نوع 5 ناراضی بودند و نتوانسته رضایت کاربران را به دست آورد و برای برنامه‌های کاربردی امنیتی به نوع 7 یا بالاتر از آن نیاز نخواهیم داشت.
هم Cat 5e و هم Cat 6 شامل 4 جفت سیم به هم تابیده هستند که درون یک پوشش یکتا و در بازۀ 22-24 AWG (به‌سادگی با عنوان «درجه» به آن اشاره می‌شود). هرچند، چندین تفاوت اساسی میان آن‌ها وجود دارد:
-
Cat 5e:
کابل Cat 5e در دسته‌ای قرار می‌گیرد که حداکثر فرکانس عملیاتی آن 100 MHz است. کاربرد اصلی آن در گذشته برای اترنت سریع یا Fast Ethernet (100Base-T) بوده است، اما قابلیت سرعت در حد گیگابایت را هم دارد. Cat 5e باوجود چندین استثناء از هادی‌های 24AWG استفاده می‌کند.
-
Cat 6:
کابل Cat 6 در دسته‌ای قرار می‌گیرد که حداکثر فرکانس عملیاتی آن 250 MHz است؛ مانند کابل Cat 5e قابلیت اترنت سریع (fast Ethernet (100 Mb/s)) و گیگابایت دارد و علاوه بر آن ممکن است برای انتقال سرعت اترنت 10 گیگابیتی 180~ (50 m) استفاده شود. کابل Cat 6 گاهی از رساناهای 23 AWG استفاده می‌کند که باعث می‌شود انعطاف‌پذیری آن کمتر شده و قطر درونی آن بیشتر شود و در نصب آن حساس‌تر است و باید دقت بیشتری اعمال شود. در کابل‌های Cat 6 معمولاً مانع فیزیکی به‌عنوان تفکیک‌کننده وجود دارد که معمولاً کابل‌ها 5e فاقد این بخش هستند. همان‌طور که در شکل زیر این تفکیک‌کننده که به رنگ سفید است معمولاً در میان جفت سیم‌های به هم تابیده یافت می‌شود.
قیمت کابل بر اساس نوع و ساختار متفاوت است و در بازۀ از حدود 40 دلار آمریکا به ازای هر 1000 فوت برای Cat 5e کیفیت پایین تا 300 دلار آمریکا برای Cat 6 رده‌بالا متغیر است.
در سیستم‌های نظارت تصویری از کابل‌های Cat 7 و Cat 8 استفاده نمی‌شود
به دلیل ساختار کابل‌های مانند Cat 7 یا بالاتر از آنکه برای هر جفت سیم آن بایداز محافظ استفاده‌شود، از کابل‌هایی که مدل آن‌ها بالاتر از Cat 6 است به‌ندرت در سیستم نظارتی استفاده‌می‌شود. هزینه تولید و نصب این نوع کابل‌ها بسیار بیشتر است. در ابتدا و انتهای هر یک از سیم‌ها باید از محافظ استفاده شود. این موضوع پروسه کابل کشی شبکه را به از نظر زمانی کوتاه می کند.
توان‌عملیاتی Cat 8 تا 40 گیگابایت در هر ثانیه است. اما این مورد فقط در فاصله‌های کوتاه که معمولاً کمتر از 30 متر است، مصداق دارد. به همین دلیل از این کابل‌ها معمولاً در برنامه‌های کاربردی مرکز داده استفاده می‌شود که اتصال با ظرفیت بالا موردنیاز است.
مقایسۀ جفت سیم‌های به‌هم‌تابیده باروکش فلزی و بدون روکش فلزی
بااینکه در سیستم‌های نظارتی استفاده از زوج‌سیم‌های به هم تابیده بدون روکش فلزی رایج‌تر است، در برخی از موارد باید از زوج سیم‌های به هم تابیده باروکش فلزی (STP) استفاده کنیم. جفت سیم‌های به هم تابیده‌شده شامل روکش فلزی هستند که تمام کابل یا هر زوج را جداگانه پوشش می‌دهد. اگر بخواهیم به‌صورت فنی توضیح دهیم، جفت سیم‌های به هم تابیده انواع بسیار مختلف و متنوعی دارند، اما معمولاً در سیستم‌های مختلف به‌ویژه سیستم‌های نظارتی از «STP» استفاده می‌شود. استفاده از انواع دیگر این کابل‌ها در سیستم‌های نظارتی رایج نیست.
تصویر زیر روکش فلزی اضافی که در جفت‌سیم‌های کابل STP وجود دارد را نشان می‌دهد:
استفاده از کابل STP در مقایسه با UTP به ازای هر دوربین حدود 20 تا 40 دلار به هزینه کابل‌کشی اضافه می‌کند. این قیمت با در نظر گرفتن اینکه طول کابل‌ها 150 فوت و STP حدود 40 درصد گران‌تر از UTP است و اینکه آیا به نیروی انسانی بیشتر یا مجرای بزرگ‌تری نیاز است یا خیر محاسبه‌شده است.
کجا باید از STP استفاده کنیم؟
ساده‌ترین جواب این است هر جا که تداخل پیش‌آمده و مشکل‌ساز شده است. ازآنجایی‌که این پاسخ به‌تنهایی کمی مبهم است، در ادامه چندین منبع تداخل که بر شبکۀ ویدیو تأثیر می‌گذارید را بررسی و مطرح خواهیم کرد:
- مجاورت باسیم‌های که ولتاژ بالایی دارند: سیم‌های برق می‌توانند باسیم‌های انتقال داده تداخل داشته باشند حتی وقتی به‌صورت موازی با یکدیگر قرارگرفته باشند. حتی اگر فاصلۀ سیم‌کشی مطلوب بوده و در داخل مجرای زمینی مستقرشده باشد، بازهم می‌تواند به‌عنوان یک منبع تداخل و انتقال فشار باشد.
- نزدیک بودن به منابع القایی: قرار دادن کابل‌های انتقال داده در نزدیکی برخی از ویژگی‌های الکترومکانیکی مانند موتورهای الکترونیکی، منابع انتقال نیرو، سیم‌پیچ‌های مغناطیسی یا سولنوئیدها می‌توانند موجب تداخل الکترومغناطیسی (EMI) شدیدی شوند و همین موضوع STP را به ابزار رایج و ضروری در موارد صنعتی و تجهیزات کارخانه تبدیل کرده است.
- دستگاهی رادیویی/ سلولی: ارتباطات رادیویی باقدرت پایین هم می‌تواند بر انتقال داده تأثیرگذار باشد. به‌عنوان‌مثال یک گوشی به‌تنهایی نمی‌تواند مشکل‌ساز شود؛ اما برای انتقال داده‌هایی که در نزدیکی تکرارکننده‌ها (repeaters) و انتقال‌دهنده‌ها (transmitters) قرار دارند، باید از STP استفاده کرد تا از بروز مشکلات جلوگیری شود.
مقایسۀ سیم‌های صد در صد مسی و سیم‌های آلومینیومی باروکش مس
معمولاً تک‌تک رساناهای داخل کابل‌های شبکه از جنس مس خالص ساخته می‌شوند. بااین‌حال در ساخت برخی از کابل‌های ارزان‌قیمت و اقتصادی ممکن است از آلومینیوم استفاده‌شده و تنها روکش آن مسی باشد (CCA). در این نوع کابل‌ها هسته از جنس آلومینیوم ساخته‌شده و روکش مسی نازکی بر روی آن کشیده شده است، درنتیجه قیمت آن پایین‌تر و وزن آن نیز کاهش پیدا می‌کند.
باید در مورد انتخاب کابل‌های CCA دقت کنید زیرا معمولاً در آزمایش‌ها اعتبارسنجی، رد می‌شوند. به‌عنوان‌مثال، در آزمایش‌هایی که ما برای بررسی و تائید عملکرد سیم‌های آلومینیومی باروکش سیمی انجام دادیم، در آزمایش اعتبارسنجی، حتی در مسافت بسیار کوتاه مانند 15 متر هم رد شدند. درحالی‌که انواع دیگر آن تائید شده و تا 100 متر را بدون مشکل پشتیبانی می‌کنند.
می‌توان برای یک دوربین تنها از این نوع کابل کشی شبکه استفاده کرد، اما بهتر است این کار را انجام ندهید؛ زیرا این کابل‌ها مستعد بروز مشکلاتی مانند تغییر شکل هادی، افزایش یا افت ولتاژ، اکسیداسیون و سایر مواردی هستند که در کابل‌های مسی پیش نخواهد آمد. پیش آمدن این موارد به‌مرورزمان می‌توانند منجر به از بین رفتن پیوندها و خرابی سیستم انتقال شود.
رده‌بندی کابل‌ها: پلنیوم، رایزر و کلی
پلنیوم‌ها کابل‌هایی هستند که در محل‌هایی نصب می‌شوند که هوا در آنجا جریان دارد، این نوع کابل‌ها بر اساس هدف و کاربردشان رده‌بندی می‌شوند. کابل‌هایی که بر این اساس رده‌بندی نشده باشند، ممکن است زودتر آتش بگیرند و تبدیل به خاکستر شوند. کابل‌های پلنیوم از مواد خاصی ساخته‌شده‌اند که به‌راحتی آتش نمی‌گیرند.
رایج‌ترین کاربرد کابل‌های پلنیوم در تجهیزات و امکانات تجاری است. همان‌طور که در شکل زیر نشان داده‌شده است در مکان‌هایی که سیستم تهویه و تأمین هوا وجود دارد، بر روی سقف کشیده می‌شوند (اغلب در اتاق کامپیوتر از آن استفاده می‌شود)، گرچه در سطوحی که برجسته هستند و اختلاف سطح در آن‌ها وجود دارد نیز اگر برای سیستم خنک‌سازی (cooling) به وجود آمده باشند باید از کابل پلنیوم استفاده کرد.
اگر در مواردی که ذکر شد، از کابل‌های غیر رده‌بندی‌شده استفاده شود، ممکن است در صورت بازرسی منجر به اعمال جریمه شود، همچنین هزینۀ جا‌به‌جا کردن کابل‌های جدید زیاد خواهد بود و در بدترین حالت وجود این کابل‌ها ممکن است در هنگام آتش‌سوزی به گسترش سریع‌تر آتش کمک کند.
به همین دلیل ازآنجایی‌که بسیاری از نصاب‌ها از مشخصات سقف محل نصب مطمئن نیستند، در تمام نصب‌های خود از کابل‌های پلنیوم استفاده می‌کنند. هرچند این موضوع باعث می‌شود که هزینۀ کابل کشی به‌طور چشمگیری افزایش پیدا کند زیرا قیمت کابل‌های پلنیوم 2 تا 3 برابر کابل‌های عادی و بدون رده‌بندی است.
استانداردهای نصب در کابل کشی شبکه
درحالی‌که هیچ کد یا مشخصات «جهانی و بین‌المللی» برای اجرای کابل وجود ندارد، BICSI و چند مرجع دیگر چندین استاندارد برای طراحی، نصب و کابل‌کشی شبکه و زیرساخت‌های مرتبط با آن منتشر کرده‌اند. معمولاً وقتی مشخصات نصب در پیشنهاد یا فضای کاری ذکرشده باشد، شماره BICSI آن داده می‌شود.
موارد زیر مشخصات رایجی هستند که معمولاً ذکر می‌شوند:
- ANSI/BICSI N1-2019, Installation Practices for Telecommunications and ICT Cabling and Related Cabling Infrastructure
- ANSI/NECA/BICSI 607-2011, Standard for Telecommunications Bonding and Grounding Planning and Installation Methods for Commercial Buildings
- ANSI/BICSI 005-2016, Electronic Safety and Security (ESS) System Design and Implementation Best Practices
- ANSI/BICSI 001-2017, Information and Communication Technology Systems Design and Implementation Best Practices for Educational Institutions and Facilities
حتی اگر در پروژه به‌صراحت قید نشده باشد که مشخصات کار موردنظر باید با یک یا چند تا از استانداردهای شناخته‌شده مطابقت داشته باشد، پیروی از دستورالعمل‌ها و حفظ استاندارهای موجود به نفع نصاب است و او را از شر کابوس‌هایی که بعداً پیش خواهد آمد، حفظ خواهد کرد.
اصول آزمایش و بررسی کابل
برای اینکه مطمئن شویم کابل‌ها به‌درستی نصب و راه‌اندازی شده و مطابق آنچه انتظار می‌رود کار می‌کند، بعد از نصب تمام کابل‌ها باید بررسی و آزمایش شوند. با این کار احتمال تماس‌های آتی برای عیب‌یابی یا حتی تعویض کابل را کاهش می‌دهیم. بااین‌حال، سطح دقت موردنیاز بسته به پروژه متفاوت است.
سه نوع تستر اصلی برای کابل وجود دارد:
- بازبین یا اصلاح‌گر (Verifier) ساده‌ترین نوع آزمایش هستند و بررسی اولیه کابل را ازلحاظ نقشه و طول سیم ارائه می‌دهند و باید حداقل در تمام کابل‌ها از آن‌ها استفاده شود. این نوع تسترها آزمایش‌های پیشرفته‌تری نظیر مکالمه متقابل (Crosstalk) [سیگنال‌های ناخواسته در مجموعه مدارات ارتباطی یا کامپیوتری که از وجود ترافیک در کانال‌های دیگر یا از تداخل ناشی می‌شود] و همچنین ضرر و زیان را نشان نمی‌دهند، اما بسیار ارزان‌تر از سایرین هستند و باقیمت بسیار مناسبی می‌توان آن‌ها را تهیه کرد.
- Certifier ها بزرگ‌ترین نوع تسترها هستند که پارامترهای بسیار زیادی را در کابل‌ها بررسی کرده و مطابقت آن‌ها را با استانداردهای EIA / TIA568B گواهی و تائید می‌کنند. در برخی تأسیسات و نصب‌های بزرگ‌تر کابل‌ها باید توسط مهندسان بررسی‌شده و برای آن‌ها گواهینامه صادر شود و همچنین برای ضمانت تولیدکننده کابل نیز به این گواهینامه نیاز داریم. مهمترین مشکل دربارۀ این تسترها قیمت بالای آن است که معمولاً بالای 10000 دلار هستند و باید به‌صورت دوره‌ای مجدداً موردسنجش قرار گیرند. به همین دلیل بسیاری از نصاب‌ها در صورت لزوم به‌جای خرید آن‌ها را اجاره می‌کنند.
- Qualifier یا اصلاح‌کننده‌ها، بررسی دقیق با جزئیات فنی ارائه می‌دهند، اما متأسفانه با استانداردهای موجود مطابقت ندارند. هدف اولیه آن‌ها این است که بررسی خود را بر اساس واقعیت و دنیای واقعی و شبیه‌سازی اترنت یا GbE 100 مگابایت بر ثانیه انجام دهند. قیمت این تسترها چندین هزار دلار است که از Verifier ها بسیار گران‌تر اما Certifier ها ارزان‌تر هستند.
از چه تستر کابلی استفاده کنیم؟
ما اکیداً توصیه می‌کنیم که نصاب‌ها به یکی از انواع تستر مجهز گردند، یعنی بهتر است که حداقل یک بازبین یا اصلاح‌گر (Verifier) که ارزان‌ترین آن‌ها است را همیشه همراه خود داشته باشند. طول کابل موردنیاز و نقشه و مسیر کابل‌کشی از موارد کلیدی هستند که هر بار در کابل‌کشی و پیش از نصب شدن دستگاه‌ها باید بررسی و آزمایش شوند. مواجه‌شدن با پارگی در کابل‌ها یا کم بودن مقدار آن از موارد رایجی است که در معمولاً در کابل کشی شبکه با آن‌ها مواجه می‌شویم. همراه داشتن Verifier به نصاب کمک می‌کند تا به‌جای حدس زدن یا تعویض بی‌دلیل کابل، مشکل را شناسایی و برطرف کند.
با توجه به بازار هدف، نیازهای پروژه و ملزومات نصب، بسیاری از نصاب‌ها هیچ‌وقت به Certifier احتیاج پیدا نخواهند کرد. بیشتر آن‌ها به‌جای آنکه خود را نگران خرید دستگاهی گران‌قیمت و نگهداری آن کنند در صورت لزوم یکی از آن‌ها را اجاره و استفاده می‌کنند.
معمولاً Qualifierها در پروژه‌های امنیتی و نظارتی به کار نمی‌روند؛ اما بیشتر تکنسین‌های IT ترجیح می‌دهند از این نوع تستر استفاده کنند. باید در نظر داشته باشید که این تسترها نسبت به verifier ها که در پروژه‌های نظارتی استفاده می‌شوند هیچ قابلیت یا توانایی بیشتری ارائه نمی‌دهند.
بهترین روش‌های کابل کشی شبکه
کابل‌کشی کاری است که شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما اگرچند روش و نکتۀ اصلی و مهم در آن رعایت نشود، به‌راحتی همه‌چیز اشتباه شده و خراب می‌شود. توصیه می‌کنیم که این پنج مورد را همیشه بررسی و رعایت کنید:
- بر روی تمام کابل‌ها برچسب بزنید
- مکان هر کابل را ثبت کرده و مستند‌سازی کنید
- از سینی و قلاب‌های مخصوص کابل استفاده کنید
- از کابل‌هایی بارنگ‌های مختلف استفاده کنید
- از ایجاد حلقه کابل یدکی خودداری کنید
برچسب زدن از اصول مهم کابل کشی شبکه است
قبل از اینکه کابل‌کشی شروع شود، نصاب‌ها باید نحوه برچسب زدن آن‌ها را مشخص کنند و طبق همان کابل‌ها را علامت‌گذاری کنند. با استفاده از یک پرینتر حرارتی برای برچسب‌زدن کابل‌های نصب‌شده می‌توان تا حد زیادی شک و عدم اطمینان که بعداً پیش می‌آید را کاهش داد. این روش در مقایسه با علامت‌گذاری ساده با نوار یا نشانگر رنگی بسیار مفیدتر است و باعث صرفه‌جویی در صد یا هزاران دلار هزینۀ عیب‌یابی که بعدها ممکن است پیش بیاید، می‌شود.
یک برچسب خوب باید شامل مقصد و منبع کابل کشی شبکه باشد و همچنین می‌توان مورداستفادۀ آن را نیز به برچسب اضافه کرد که این مورد اختیاری است (مثلاً دوربین، کنترل پنل، NVR و غیره)؛ بنابراین کابلی که در راهروی C یک مدرسه و به دوربین کشیده شده است را می‌توان مانند زیر برچسب‌گذاری کرد:
C110 – B-37 (کلاس C110، پچ پنل B، پورت 37)
برقراری امنیت کابل‌هایی که بر روی سقف کشیده می‌شوند
شل شدن کابل‌هایی که بر روی سقف یا خرپا کشیده شده‌اند، چکه کردن یا شکم دادن سقف، مواردی هستند که در طول زمان ممکن است پیش‌آمده و دردسرساز شوند. با برنامه‌ریزی و در نظر گرفتن این موارد، همچنین استفاده از سینی کابل، قلاب‌های J یا حلقه‌های بریج می‌توان امنیت کابلی که بر روی سقف کشیده شده است را حفظ و از بروز این مشکلات جلوگیری کرد.
در تصاویر زیر چند نمونه از سینی و قلاب‌هایی را می‌بینید که در کابل کشی شبکه به کار گرفته‌شده‌اند:
در کابل‌کشی از کابل‌های رنگی بارنگ‌های مختلف استفاده کنید
استفاده از کابل‌های رنگی برای شناسایی سیستم‌های مشخص می‌تواند به تکنسین‌های دیگر و کارمندان فناوری اطلاعات نشان دهد که این کابل‌ها برای مصارف امنیتی و نظارتی هستند و درنتیجه مانع دست‌کاری آن‌ها و عواقب بعدازآن می‌شود. در عوض وقتی از کابل تک‌رنگ استفاده شود، تشخیص اینکه در میان انبوه کابل‌های موجود کدام کابل مربوط به دوربین مداربسته است واقعاً کار سخت و پیچیده‌ای خواهد بود.
ازآنجاکه روکش «آبی» و «خاکستری» رایج‌ترین رنگ‌های مورداستفاده در دیتاکوم (datacomm) هستند و رنگ «قرمز» هم به‌صورت پیش‌فرض برای سیستم‌های آتش‌نشانی در نظر گرفته می‌شود، بهترین رنگ‌های استانداردی که می‌توانند به نظارت تصویری اختصاص داده شوند انواع سبزها، زرد‌ها، بنفش‌ها و نارنجی‌ها هستند. بااین‌حال گزینه‌های دیگری بارنگ‌های غیراستاندارد هم وجود دارند که می‌توان از میان آن‌ها نیز انتخاب کرد و تنها نکته‌ای که وجود دارد این است که تحویل آن‌ها به زمان و هزینۀ بیشتری نیاز دارد.
از ایجاد حلقه کابل یدکی خودداری کنید
یکی از رایج‌ترین و بیهوده ترین عادت‌های نصاب‌ها در کابل کشی شبکه این است که در پایان نصب، کابل را 3یا5متر بلندتر می‌گیرند. درحالی‌که 1 متر برای آن کافی است. این کار باعث کثیف کاری و شلختگی می‌شود و درضمن هزینه را هم افزایش می‌دهد.
مازاد این کابل‌ها فقط باید در حدود یک یا دو متر باشد تا در صورت جابجایی احتمالی دوربین مدار بسته یا قفسه‌های (rack) شبکه با مشکلی مواجه نشوند؛ بنابراین حلقه کردن ده یا پانزده متر کابل در انتهای کار فقط به دلیل اینکه ممکن است یک‌وقتی مورداستفاده قرار بگیرد. هزینه‌ای اضافی است و موجب شلوغی و به‌هم‌ریختگی می‌شود.
