دوربین مداربسته فرودگاه و راهکارهای نظارت تصویری

در مقاله‌ای که پیش‌روی شما قراردارد توضیحاتی درمورد کاربردهای‌کلیدی. فاکتورهای طراحی‌و موارد مؤثر دربازار نظارت‌تصویری در فرودگاه ارائه‌شده‌است.

گروهی بین‌المللی متشکل‌از 40 نصب‌کننده(SI) و مشاور که درفروش و اجرای سیستم‌های نظارت‌تصویری در فرودگاه تجربۀ بالایی دارند به‌این سؤالات پاسخ داده‌اند.

این مقاله درادامۀ مطالب دیگر ما در موردبررسی دوربین مداربسته فرودگاه به‌طور ویژه است.

ازطریق لینک‌های زیر می‌توانید به مقالات دیگر ما در این مورد مراجعه کنید:

• راهنمای سیستم نظارت تصویری شهری.
• راهنمای سیستم نظارت تصویری در مدارس.

سؤال‌های پر اهمیت در خصوص سیستم های نظارت تصویری فرودگاه

در این مقاله دیدگاه‌های مربوط به جنبه‌های مختلف سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه را ارائه خواهیم کرد:

1. رایج‌ترین مکان‌ها برای نصب دوربین
2. کاربرد دوربین‌های گردان (PTZ) در مقایسه با دوربین‌های ثابت
3. رایج‌ترین برندهایی که در این سیستم مورداستفاده قرار می‌گیرند
4. رایج‌ترین VMS هایی که اجراشده‌اند
5. کاربردها و موانع تجزیه‌وتحلیل تصویری
6. شبکه‌های بی‌سیم و مقایسۀ آن‌ها با شبکه‌های کابلی
7. انواع فضاهای ذخیره‌سازی که در این سیستم‌ها انتخاب می‌شوند
8. رزولوشن رایج در دوربین‌هایی مورداستفاده در این سیستم‌ها
9. یکپارچه‌سازی و ادغام بیشتر با چه دستگاه‌هایی صورت می‌گیرد
10. اهداف اصلی سیستم‌های نظارتی
11. کاربران اصلی سیستم
12. منابع مالی خرید و نگهداری سیستم‌ها
13. مشخصات سیستم را چه افرادی می‌نویسند و مسائل مربوط به آن‌ها
14. در چه بخش‌هایی از سیستم‌های دوربین مداربسته فرودگاه بیشترین پیشرفت صورت گرفته است.

در لیست زیر یافته‌ها و الگوهای اصلی سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه به‌صورت خلاصه آورده شده است:

1.مکان رایج برای نصب دوربین‌ها. پوشش دهی تصویری فرودگاه اغلب گسترده است و هدف آن پوشش دهی تمام مناطق تا حد امکان است.

بااین‌حال، اولویت این مکان‌ها از بیشترین به کمترین به‌این‌ترتیب است: ورودی‌ها، مرزهای محیطی، نقاط بررسی امنیتی، گیت‌های خروجی، قسمت تحویل بار و لاین پرواز یا محوطۀ تراس.

2.کاربرد دوربین. در سیستم دوربین مداربسته فرودگاه‌ عمدتاً از دوربین‌های ثابت استفاده می‌شود (75 درصد). اما در محوطۀ باز که عبور‌و‌مرور و حمل‌ونقل در آنجا بیشتر است مانند سالن غذاخوری یا پایانه‌ها از دوربین‌های گردان (PTZ) (25 درصد).

3.شبکه. در فرودگاه‌ها به‌صورت گسترده‌ای از شبکه‌های کابلی استفاده می‌شود . و امنیت و قابلیت اطمینان مهم‌ترین انگیزه برای استفاده از این نوع شبکه ذکرشده است. بااین‌حال، گاهی در باند، آشیانه و توقف‌گاه هواپیماها از شبکه‌های بی‌سیم استفاده می‌شود. زیرا کابل‌کشی در این مناطق هزینه‌بر است.

یا امکان دارد به دلیل شرایط محیطی در آن اختلال ایجاد شود مانند باندهایی که پستی‌وبلندی یا چاله دارند.

4. ادغام و یکپارچه‌سازی. معمولاً سیستم‌های نظارت‌تصویری باهدف افزایش دید در مناطق کنترل‌شده مانند نقاط جداشده (isolated). مناطقی که دسترسی از‌راه‌دور دارند (remote) یا سیستم کنترل دسترسی ادغام می‌شوند.

5.کاربران. در فرودگاه‌ها معمولاً نیروی‌انسانی و اپراتورها را به‌کار‌می‌گیرند. تا به‌صورت فعال و دائمی سیستم نظارت تصویری را تحت نظر داشته باشند. و در صورت نیاز به‌موقع با قسمت اعزام نیرو تماس بگیرند. بااین‌حال، در بسیاری از موارد تعداد اپراتورها بسیار کم در نظر گرفته می‌شود. تا مزایی احتمالی سیستم‌های نظارتی موجود به حداکثر خود برسد.

6.دوربین / VMS‌ها. بدون‌شک به دلیل وسعت‌دید بالا در فرودگاه استفاده از برندهای شناخته‌شده و مطرح امر رایجی است. به‌ویژه در مورد انتخاب VMS، انتخاب‌ها به تعداد محدودی از نام‌های بزرگ و شناخته‌شده محدودشده است. برخلاف عدم یکپارچگی و انتخاب‌های متنوعی که در این زمینه در سیستم‌های نظارت تصویری در مدارس وجود داشت.

در ادامه:

7.رزولوشن تصویر دوربین‌ها در سیستم نظارت تصویری: به‌طورکلی درحال‌حاضر، فرودگاه‌ها  به استفاده از دوربین‌های چند مگاپیکسلی و اچ‌دی تمایل بیشتری دارند.

بسیاری اذعان داشته‌اند که بهینه‌ترین حالت بین رزولوشن‌ها 1080p و 5 مگاپیکسل است. بااین‌حال سیستم‌های بسیاری از فرودگاه‌ها قدیمی‌ است و منابع محدودتری دارند.

این موضوع آن‌ها را وادار می‌کند تا از همان سیستم آنالوگ SD و دوربین‌های مربوط به آن‌ها استفاده کنند.

8.تجزیه‌وتحلیل‌ها:سیستم‌های تجزیه‌وتحلیل‌ویدیویی به‌ندرت در فرودگاه‌ها اجرا می‌شوند. سیستم‌های پلاک‌خوان ماشین رایج‌ترین سیستم‌تحلیلی است که در فرودگاه اجراشده و مورداستفاده قرار‌می‌گیرند.

انواع دیگر این سیستم‌ها به‌ندرت و در ترکیب با سیستم‌های دیگر استفاده می‌شوند.

9.فضای ذخیره‌سازی: حتی اگر استفاده از چندین فضای ذخیره‌سازی. یا فضاهای ذخیره‌سازی کاربردی ترجیح داده شود. در بسیاری از فرودگاه‌ها که بودجۀ‌کمتری دارند اتصال‌مستقیم. یا ذخیره و ضبط محلی امر بسیار رایجی است. این کار به منظور رسیدن به حداکثر مزایا با حداقل فضای ذخیره‌سازی است.

10.مشخصات. وقتی این مشخصات توسط مشاوران نوشته می‌شود که معمولاً هم این اتفاق میفتد. نتیجۀ‌نهایی معمولاً نتیجۀ مثبت و خوبی است. بااین‌حال، وقتی این مشخصات توسط شرکت عمومی A&E نوشته می‌شود، نتایج معمولاً ضعیف هستند.

11.سرمایه. به‌طور کلی، سرمایه این پروژه‌ها از جریان‌های بالادست تأمین می‌شود. بیشتر آن‌ها از سوی دپارتمان‌های ملی یا تخصیص اپراتور شهری سرمایه موردنظر خود را دریافت می‌کنند.

ممکن است فرودگاه‌ها یا سیستم‌های نظارتی کوچک‌تر از بودجۀ عملیاتی بخش‌های مجزای فرودگاه تأمین شوند.

12.پیشرفت. بر اساس آنچه در پاسخ‌ها آمده بود. رسیدن به سیستمی عملیاتی که به‌درستی کارکند. بزرگ‌ترین پیشرفت ممکن بود.

بااین‌وجود فرودگاه‌هایی که از دوربین‌ها و سیستم‌های قدیمی‌تر استفاده می‌کنند. و از کمبود کارمند برای اختصاص به نظارت تصویری زنده رنج می‌برند. گفته‌اند که بهبود این جنبه‌ها که موارد اساسی‌ترین بودند باید در اولویت قرار می‌گرفتند.

مکان‌های مناسب برای نصب دوربین

سؤال: رایج‌ترین مکان‌های نصب دوربین. در سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه کدام است؟

پاسخ: سیستم‌های دوربین مداربسته فرودگاه بسیار گسترده است.

در بسیاری از کامنت‌ها این موضوع مطرح‌شده است. که محدودیت موجود در این سیستم تنها به کمبود بودجه مربوط می‌شود. و اگر پول به‌اندازه کافی موجود باشد. هر اینچ از محوطۀ فرودگاه پوشش داده می‌شد. جواب‌هایی که به این سؤال داده‌شده به‌صورت خلاصه در ادامه آورده شده‌اند:

«به‌طورکلی سیستم‌نظارت‌تصویری برای نظارت‌ بر اهداف‌ضد‌تروریستی و کاهش نیروی انسانی ناظر در محوطه، تحت نظر داشتن افراد موردنظر به‌صورت خودکار، ردیابی رفتار و افراد مشکوک به کار می‌رود.

همچنین داشتن آگاهی کافی و موقعیتی در مورد گیت‌ها. محوطه‌های اطراف فرودگاه، ردیابی دسترسی غیرقانونی به محوطه‌های محدودشده و ثبت فعالیت‌های صورت گرفته در این مناطق. نظارت تصویری و ردیابی اشیا رهاشده و تسهیلات مربوط به ورودی و خروجی پارکینگ‌ها از دیگر اهداف این سیستم‌ها هستند.»بااین‌وجود، سرمایه و بودجۀ مربوط به این کار تقریباهمیشه محدود است.

و درنتیجه برخی از مناطق نسبت به بقیه اولویت بیشتری خواهند داشت.

در سیستم نظارت تصویری محوطه‌های عمومی مانند ورودی پایانه‌ها و پارکینگ‌ها بالاترین اولویت را دارند. پایین‌ترین اولویت مربوط به مناطقی است. که پشت نقاط امنیتی و قسمت‌هایی قرار دارند. و دسترسی عموم به آن‌ها محدودشده است.

در ادامه بیشترین پاسخ‌های مربوط به هر حوزه آورده شده:

دسترسی عمومی و نقاط ورودی محیطی:

• «جهت نظارت تصویری بر حرکات مسافران درهای ورودی و خروجی پایانه‌ها رایج‌ترین محل نصب دوربین‌ها هستند.»
• «محوطه‌های ورودی و خروجی برای شناسایی و حصارهای محیطی برای تشخیص، رایج‌ترین مکان‌های نصب دوربین هستند.»
• «محیط پیرامون فرودگاه: برای نظارت بر محیط و تشخیص هرگونه نفوذ غیرقانونی، تهدید، رفتار یا فعالیت مشکوک»
• «تمام نقاط دسترسی. مناطق دسترسی عمومی ماشینی و فردی در قسمت هوایی.»
• «نقاط بازرسی امنیتی/ورودی/خروجی. پیشخوان بلیت و گردشگاه‌های مسافری. محوطۀ پارکینگ»
• «هرجایی که دسترسی عمومی داشته باشد. محوطه‌های استریل (ایمن) و غیر استریل (غیر امن)»
• «مرزهای اصلی فرودگاه مانند ورودی‌ها یا حتی حصارها و گیت‌ها مهم هستند.»

نقاط بازرسی امنیتی در سیستم‌های دوربین مداربسته فرودگاه

همان‌طور که انتظار می‌رود، نقاط موجود در فرودگاه مخصوصاً طوری تعیین و انتخاب می‌شوند که مسافران نمایش داده شوند یا هویت آن‌ها تائید شود، همچنین این مناطق برای پوشش دهی توسط دوربین بالاترین اولویت را دارند:

• «بیشترین تمرکز دوربین‌ها در نقاط بازرسی امنیتی وجود دارد تا بتوانند افرادی که در قسمت بررسی بار صف‌کشیده‌اند به‌خوبی مشاهده کنند. گاهی اتفاق‌هایی در این قسمت میفتد که از اهمیت زیادی برخوردار هستند.

همچنین دوربین‌هایی در این قسمت‌ها وجود دارند که دسترسی AOA دارند، زیرا ممکن است در این قسمت‌ها نقض قانون صورت بگیرد که فرد باید بابت آن جریمه شود و در چنین مواقعی تصاویر دوربین باید بررسی‌شده و بر اساس آن‌ها حکم داده شود.»

همچنین:

• «نصب دوربین در ایستگاه‌های امنیتی که مسافران در آنجا خود را به مأموران امنیتی یا ژاندارمی معرفی می‌کنند اجباری است.»
• «ایستگاه‌های بازرسی TSA نیاز به دوربین‌دارند تا بر رفتار و نحوۀ پیشروی مسافران نظارت تصویری شود.»
• «محوطه‌های بازرسی و تفتیش که کارکنان آن توسط TSA تعیین می‌شود از بالاترین اولویت برخوردار هستند. دوربین‌های زیادی در محوطه‌ای کوچک قرار دارند.»
• «اولویت همیشه با مناطق نظارتی است. باید بر تک‌تک افراد از تمامی زوایا نظارت شود.»
• «مناطق عملیاتی در فرودگاه (آبراه‌های مجاور AOA) و نقاط بازرسی و امنیتی TSA.»
• «نقاط بازرسی چون اولین نقطۀ ورود به پایانه‌ها هستند.»

گیت‌های خروجی

رده بعدی اولویت‌های نظارتی به گیت‌هایی تعلق دارد که مسافران زمان انتظار خود برای پرواز را در آن سپری می‌کنند.

گیت‌های تائید ورودی مسافران به سالن انتظار یا خروج آن‌ها به سمت هواپیما و تائید تعداد افرادی که در ترمینال حاضر هستند و از نظارت امنیت عبور کردند به‌عنوان اصلی‌ترین اهداف استفاده از دوربین و سیستم نظارت تصویری در این مناطق ذکرشده است:

• «نظارت تصویری در قسمت گیت‌ها معمولاً توسط TSA انجام می‌شود.»

همچنین:

• «در صورت نیاز در پل‌های اتصال به هواپیما و نقاط انتظار مجاور آن باید دوربین نصب شود.

تا فهرست مسافران و کالاها که اعلام‌شده تائید شود.»

• «در تمام نقاطی که مسافران سوار هواپیما می‌شوند باید دوربین نصب شود. ممکن است شامل درهای دسترسی به نقاطی که دسترسی به آن‌ها محدودشده است»
• «در بسیاری از نقاط به دوربین‌های باکیفیتی نیاز داریم که بتوان چهرۀ افرادی که چه از سمت ورودی چه از سمت هواپیما وارد ترمینال می‌شوند را شناسایی کرد.»
• «در محوطۀ گیت‌ها باید دوربین نصب شود. برای نظارت بر فعالیت‌های عمومی و شناسایی در پل اتصال ترمینال به هواپیما»
• «مکان‌های نصب دوربین در فرودگاه کاملاً مشخص هستند، گیت‌ها و قسمت ثبت حضور (check-in)»
• «تحت نظر داشتن مسافران در گیت‌ها کمک می‌کند تا محل عبور و مرور آن‌ها در فرودگاه و همچنین مقصدشان تائید شود.»

قسمت‌های تحویل بار و انبار ترابری

یکی دیگر از نواحی کلیدی و اصلی جایی است که مسافران بار خود را بر روی ریل‌ها یا از قسمت ترابری تحویل می‌گیرند.

ازلحاظ مأموران امنیتی نگرانی اصلی در این قسمت دزدی، بارهای رهاشده یا جابه‌جا شدن بارها می‌باشد.

ثبت و جمع‌آوری تصویر از این مناطق در رسیدگی به ادعاهای مسافران و شناسایی دزدها کمک خواهد کرد:

• «یکی از مکان‌های مهم برای نصب دوربین در پایانه‌ها برای تحت نظر داشتن هواپیماها و بررسی مسیرهای ماشین برای انجام عملیات مختلف است.»
• «دوربین‌ها باید در قسمت تحویل بار نصب شود تا بر مسافران و بارهای بی مسافر و رهاشده نظارت شود.»
• «قطعاً باید در قسمت تحویل بار نصب شوند تا امکان ردیابی بارهای گم‌شده فراهم شود.»
• «در قسمت تحویل بار باید نصب شود تا بر نحوۀ تحویل و مدیریت بار توسط کارکنان فرودگاه نظارت شود.»
• «عمدتاً برای ردیابی و نظارت بر اینکه هرکسی با هر باری چه‌کار می‌کند تا در صورت وقوع جرم بتوان آن را تشخیص داد.»
• «در قسمت تحویل بار که دسترسی برای عموم آزاد است. چرا؟

به دلیل نظارت بر دسترسی‌های غیرمجاز، فعالیت مشکوک‌، بارهای مراقبت نشده»

باند پرواز و محوطۀ پارک هواپیما

درنهایت یکی دیگر از قسمت‌های مهم محوطۀ بعد از گیت عملیات کنترل و بازرسی است.

این قسمت شامل کارکنان فرودگاه، خطوط هوایی (airline)، تجهیزات آن‌ها و حتی امنیت هواپیماهایی که پارک شده‌اند می‌شود.

بااین‌حال در بسیاری از پاسخ‌ها به این مورداشاره بود که این نواحی تنها در صورت وجود بودجۀ کافی و بعد از پوشش دادن نواحی عمومی پوشش داده می‌شوند زیرابه دلیل وجود کنترل دسترسی در این قسمت‌ها از امنیت بیشتری برخوردار هستند:

• «در پایانه‌ها برای نظارت بر هواپیماها و باند و عملیات مرتبط به آن‌ها»
• «برای نظارت بر جریان عبور و مرور و همچنین زیرساخت‌های حیاتی مانند

تخلیه سوخت، در قسمت‌هایی که هواپیماها پارک می‌شوند نیز باید دوربین نصب شود.»

• «شاید تعجب کنید اما نظارت بر هواپیماهایی که پارک شده‌اند یا وقتی حرکت می‌کنند و باند فرودگاه باید در اولویت قرار بگیرند.»
• «باند فرودگاه و وسایل نقلیۀ خدماتی»
• «محوطه‌ای که هواپیماها پارک شده‌اند و مسافر گیری می‌کنند بسیار شلوغ است.

با نصب دوربین در این مناطق می‌توان افراد و وسایلی که به آنجا تعلق ندارند را شناسایی کرد.»

• «محوطۀ اطراف تونل اتصال ترمینال به هواپیما و محل پارک هواپیماها»

مقایسۀ درصد استفاده از دوربین‌های ثابت و گردان (PTZ)

سؤال: چه درصدی از دوربین‌ها ثابت و چه درصدی از آن‌ها گردان (PTZ) هستند؟ چرا؟ انگیزۀ استفاده از آن‌ها چیست؟

خلاصه: برخلاف نظارت ویدیویی شهری که استفاده از PTZ بسیار رایج است، کاربرد آن‌ها در فرودگاه‌ها بسیار کمتر است.

بیشترین استفاده از آن‌ها حدود 25 درصد است و تنها در موارد محدودی پیش‌آمده که بیش از 40 درصد از دوربین‌های گردان (PTZ) استفاده‌شده باشد.

درحالی‌که بسیاری از فرودگاه‌ها اپراتورهایی را استخدام می‌کنند که به‌صورت هم‌زمان و زنده بر تصاویر دوربین‌ها نظارت کنند، تعداد کارمندان در فرودگاه زیاد نیست و بسیاری از پاسخ‌ها نشان می‌دهد که ترکیب هزینه نسبی بالای دوربین‌های گردان و عدم وجود اپراتور به این معنی است که استفاده از PTZ در اکثر فرودگاه‌ها به‌صرفه نیست:

استفاده از دوربین‌های گردان (PTZ) برای نواحی کلیدی

به‌طورکلی، معمولاً در قسمت‌هایی از دوربین‌های گردان (PTZ) استفاده می‌شود که عبور و مرور زیاد است

و استفاده از دوربین‌های ثابت به‌تنهایی بیش‌ازحد انعطاف‌ناپذیر است:

• «حدود 10 درصد مواقع از دوربین‌های گردان (PTZ) استفاده می‌شود، در مناطقی که دسترسی عمومی دارد.

از این دوربین‌ها برای ردیابی و دنبال کردن افراد توسط مقام‌ها و مراجع مربوطه استفاده می‌شود.»

• «هنوز هم دوربین‌های ثابت هستند که تمام مناطق را پوشش می‌دهند، چند دوربین گردان (PTZ) اضافه بر دوربین‌های ثابت برای ردیابی یا دنبال کردن فعالیت افراد نصب می‌شوند.»

• «در 80 درصد مواقع از دوربین‌های ثابت استفاده می‌شود.

از PTZ ها در مکان‌های استفاده می‌شود که ممکن است نیاز به ردیابی یا دنبال کردن افراد وجود داشته باشد.»

• «بیشتر دوربین‌هایی که تابه‌حال نصب‌کرده‌ایم ثابت و در محوطۀ داخلی ترمینال‌های قرار داشته‌اند.

دوربین‌های گردان (PTZ) در محوطۀ بیرونی و جابه‌جایی مسافران قرار داشته است.

این کار کارمندان واحد کنترل را قادر می‌سازد تا علاوه بر نظارت بر رفتار کارکنان و مسافران در محوطه‌های درونی، وسایل نقلیه را نیز ردیابی و دنبال کنند.»

• «حدود 80 درصد از دوربین‌های ثابت و حدود 20 درصد از دوربین‌های گردان (PTZ) استفاده می‌شود (این درصدها می‌تواند متفاوت باشد).

از دوربین‌های ثابت برای نظارت بر دارایی‌های ثابت (مانند گیت‌های AOA، نقاط بازرسی و مانند آن) از دوربین‌های گردان PTZ ها برای نظارت کلی استفاده می‌شود (مانند تقاطع راهروها و گیت‌ها و قسمت ثبت حضور مسافر

محدودیت‌هایی که به دلیل هزینه و بودجه وجود دارد

به‌طورکلی مهم‌ترین عاملی که مانع استفاده از دوربین‌های گردان PTZ می‌شود هزینه است،

هم به دلیل نیاز به‌کارگیری اپراتورهای بیشتر و هزینۀ نسبی خود دوربین:

• «تقریباً در 99 درصد مواقع از دوربین‌های ثابت استفاده می‌شود؛

زیرا کارمند کافی برای اختصاص به نظارت و کنترل دوربین‌های گردان (ptz) وجود ندارد.»

• «بیشتر از دوربین‌های ثابت استفاده می‌شود و دلیل آن‌هم محدودیت‌های هزینه‌ای است.»
• «85 درصد مواقع از دوربین‌های ثابت استفاده می‌شود.

دوربین‌های گردان (PTZ) بیش‌ازحد وابسته به نیروی انسانی است.»

• «حدود 25 درصد مواقع از دوربین‌های گردان استفاده می‌شود زیرا نیازمند برای کنترل به اپراتورهای مستقیم نیاز دارند.»

رزولوشن دوربین‌هایی که معمولاً مورداستفاده قرار می‌گیرند

سؤال: حداقل رزولوشن در دوربین‌هایی که در فرودگاه نصب می‌شوند چقدر است؟ چرا بیشتر یا کمتر از آن استفاده نمی‌شود؟

پاسخ: درحالی‌که رزولوشن‌های HD مطلوب هستند و حتی 3MP، 5MP یا حتی رزولوشن‌های بالاتر از آن‌هم رایج هستند، بسیاری از فرودگاه‌ها به دلیل کمبود بودجه یا محدودیت‌های تکنولوژی موجود هنوز هم کیفیت تصویر SD یا آنالوگ دارند.

آنالوگ

• «تمام دوربین‌ها آنالوگ هستند. در حال حاضر هیچ قسمتی از بودجۀ شهر به ارتقای این سیستم‌ها اختصاص داده نشده است.»
• فرودگاه‌های قدیمی‌تر همچنان به حفظ و نگهداری از سیستم‌های قدیمی خود ادامه می‌دهند.

بنابراین اگر سیستم موجود آن‌ها آنالوگ باشد دوربین‌های آنالوگ اضافه خواهند کرد.»

• «4 CIF. سیستم‌های آنالوگ هنوز رایج است»

همچنین

• «باور کنید یا نه آن‌ها هنوز هم ترکیبی از دوربین‌های آنالوگ‌های قدیمی و IP را باهم استفاده می‌کنند.

معمولاً نگهداری بد و مسئله بودجه از موانع موجود در این زمینه است.»

• «فرودگاه‌ها هنوز نتوانستند ازلحاظ امنیتی از 911 جدا شوند و ازلحاظ مالی مستقل شوند.

بنابراین بودجه و هزینه هنوز هم یکی از عوامل مؤثر در انتخاب سیستم‌ نظارت تصویری است.

من هنوز هم از طریق رمزگذارها می‌توانم دوربین‌های آنالوگ موجود در فرودگاه را ببینم.

فرودگاه‌ها خواهان دوربین‌هایی باکیفیت تصویر 5 مگا پیکسل در قسمت‌ها خارجی و 1 مگاپیسکل در گیت‌ها هستند.»

• «مشخصات زیادی را می‌بینیم که برای کیفیت تصویر CCTV نوشته‌شده‌اند. هزینۀ برخی از این دوربین‌ها از مدل‌های IP HD بالاتر است»

720p/ 1080p

• «تمام دوربین‌ها HD یا تمام HD هستند.

این نوع دوربین‌ها در تمام شرایط می‌توانند بهترین تصویر را ارائه دهند.»

• «برای نظارت تصویری کلی 720 و برای پرس‌وجو و تفحص در مورد حادثه کیفیت تصویر بالاتری نیاز است،

برای استفاده کاملاً حرکتی کیفیت تصویر پایین‌تر هم کافی است. نیاز مشتری به کسب دلیل و مدرک قانونی انگیزۀ انجام این مورد است.»

• «720- تعداد دوربین‌ها + حداقل فضای ذخیره‌سازی»
• «2 مگا پیکسل- کیفیت تصویر فعلی برای پوشش‌دهی مقاطع موردنظر شما است،

بااین‌حال طرز نگهداری آن‌ها قابلیت پوشش دهی در نور کم را کاهش می‌دهد.»

• «کمترین رزولوشنی که در سیستم‌های نظارت تصویری که تابه‌حال دیده‌ام 1.3 مگا پیکسل بوده است.

به‌جز دوربین‌های حرارتی که رزولوشن پایین‌تری دارند.

کمتر از این جزئیات کافی را فراهم نخواهد کرد. با در نظر گرفتن این حقیقت که معمولاً مسافرانی که در فرودگاه حضور دارند.

معمولاً توسط چندین دوربین که در زوایای مختلف قرار دارند دیده می‌شوند، واقعاً به کیفیت تصویر بالاتر از آن نیازی نیست.»

• «فرودگاه‌های جدید برای بهینه‌سازی جزئیات / کیفیت تصویر و شرایط ذخیره‌سازی، از دوربین‌هاHD Full استفاده می‌کنند.»
• «در سیستم نظارت تصویری من 640×480 را هم دیده‌ام اما به‌طورکلی امروز حداقل از 720p. بالاتر از آن استفاده می‌کنند.

بودجۀ آن‌ها هنوز هم بسیار محدود است و میلیون‌ها دلار ندارند که خرج تهیۀ فضای ذخیره‌سازی کنند.»

• «در IMHO استاندارد جدید 1080P است- کاربران توقع چنین کیفیت تصویری دارند. از کیفیت تصویرهای بالاتر از این در موارد خاص استفاده می‌شود-

مثلاً وقتی‌که به تصویری گسترده و شناسایی افراد نیاز داریم.»

MP3 یا بالاتر از آن

• «کیفیت تصویر بیشتر دوربین‌ها 5MP و پایین‌تر از آن است.

هرچند در برخی موارد برای پوشش‌دهی محیط‌های بزرگ‌تر از عدسی‌ها بزرگ‌تر و کیفیت تصویر 10مگاپیکسل و بالاتر از آن استفاده می‌شود. »

• «در سیستم دوربین مداربسته فرودگاه معمولاً به دلیل هزینه و فضای ذخیره‌سازی از کیفیت تصویر 3 تا 5 مگاپیکسل استفاده می‌شود.

آن‌ها می‌خواهند در آینده که ازلحاظ هزینه قیمت‌ها بهتر شد.

از دوربین‌هایی که کیفیت تصویر بالاتری دارند استفاده کنند.

هر چه پیکسل بیشتر باشد بهتر است چون جزئیات بیشتری را می‌توانند مشاهده کنند.»

• «تا وقتی‌که باید بچرخد و تصویر اطراف را نشان دهد،

هر چه کیفیت تصویر بالاتر باشد بهتر است و پهنای باند از فضای ذخیره‌سازی مهم‌تر است.»

• «برای پوشش‌دهی راهرو یا محوطۀ گیت در محوطه‌های داخلی و نواحی کوچک دیگر از دوربین‌هایی باکیفیت تصویر 720p یا 1 تا 3.5 مگاپیکسل استفاده می‌شود.

همچنین خیلی‌ها ترجیح می‌دهند که در چنین مناطقی از محصولات چند حسگرِ استفاده کنند.

برای محوطه‌های خارجی من کیفیت تصویرهای بسیار متنوعی دیدم.

از 3 مگاپیکسل تا 29 مگاپیکسل که به طراح یا صاحب سیستم نظارتی بستگی دارد.»

رایج‌ترین برندهایی که در سیستم‌ نظارت تصویری در فرودگاه به کار می‌روند

سؤال: چه برندهایی در سیستم‌های نظارت‌تصویری در فرودگاه‌ها بیشتر دیده می‌شوند؟

چرا این برندها انتخاب می‌شوند؟

پاسخ: به‌طورکلی در اکثر پاسخ‌ها از برندهای شناخته‌شده نام‌برده‌اند و در تعداد بسیار کمی از مثال‌ها تنها از یک برند نام‌برده‌اند. به‌طورکلی، انتخاب برند به بزرگی و بودجۀ پروژه بستگی دارد، هر چه سیستم بزرگ‌تر باشد.

احتمال استفاده از برندهای سطح بالاتر بیشتر خواهد بود:

• «ما از برندهای Axis, Sony, Panasonic, Pelco و مانند آن‌ها استفاده می‌کنیم.

تمام این برندها در سیستم دوربین مداربسته فرودگاه مورداستفاده قرار می‌گیرند.»

• «سیستم نظارت تصویر در فرودگاه‌ های بزرگ‌تر نسبت به فرودگاه‌های کوچک‌تر بودجۀ بیشتری دارند.

بنابراین هر چه بودجه‌ای که به سیستم اختصاص داده می‌شود بیشتر باشد کیفیت نهایی سیستم و دستگاه‌های تهیه‌شده بهتر خواهد بود.»

• «معمولاً از برندهای شناخته‌شده مانند AXIS، Arecont، سونی و سامسونگ استفاده می‌شود.

در صورت نیاز مدل‌های خاص و منفردی بر اساس شکل ظاهری، قابلیت Ultra-WDR یا کیفیت تصویر بالا High MP انتخاب می‌شوند»

• «می‌توانم بگویم که معمولاً نام‌هایی مانند Avigilon، Pelco، Axis، Sony و Flir به دلیل شناخته‌شده بودن، بازاریابی و سال‌های متمادی که در این صنعت بوده‌اند، انتخاب می‌شوند.»

و همنطور موارد زیر:

• «نام‌های شناخته‌شده‌ای مانند Axis، Pelco، Bosch با استفاده از تأسیسات و تجهیزات بزرگ داخلی و بین‌المللی خود برای برنده شدن در مناقصه‌های مربوط به فرودگاه‌ها رقابت می‌کنند.»
• «از برندهای Axis، Pelco و قبلاً هم برند VideoIO استفاده می‌شد.

در مورد دو برند اول مزیتی که وجود دارد این است که این برندها شناخته‌شده هستند و با خیال راحت می‌توان از آن‌ها استفاده کرد، در مورد برند سوم امکاناتی که برای کاربر نهایی ارائه می‌دهد.

مانند تحلیل‌های ویدیویی که در آن تعبیه‌شده است حائز اهمیت هستند.»

• «برندهای بوش، Axis، سونی، پلکو و پاناسونیک. این برندها به دلیل ارتباطی مدیران آن‌ها با مسئولین فرودگاه که در مورد سیستم‌های نظارتی تصمیم می‌گیرند. دارند انتخاب می‌شوند.

بیشتر سازندگان و برندهای موجود مشخصات موردنظر سیستم‌های نظارتی که در فرودگاه‌ها استفاده می‌شوند را تأمین می‌کنند.

همچنین بیشتر آن‌ها برای برنده شدن در این مناقصه و گرفتن پروژۀ فرودگاه تخفیف ویژه‌ای قائل می‌شوند.

بنابراین قیمت و کارآیی موارد خیلی مهم به‌حساب نمی‌آیند.»

گزینه‌های کم‌هزینه

بااین‌حال وقتی هزینه یکی از موارد مهم و اصلی باشد، به برندهای قدیمی و آن‌هایی که ازلحاظ هزینه و قیمت به‌صرفه هستند مانند هایک‌ویژن اشاره‌شده است.

هایک‌ویژن در گزارش ما دربارۀ محبوب‌ترین برند سیستم‌های نظارت تصویری SMB در صدر جدول قرار گرفت.

• «من تقریباً انواع دوربین‌ها را دیده‌ام بیشتر آن‌ها به خاطر هزینه و قیمت پایینشان انتخاب می‌شوند و کیفیت آن‌ها مدنظر قرار نمی‌گیرد.

به نظر من و بر اساس آنچه من تجربه کرده انتخاب میان هزینه و کیفیت 50 50 است.»

• «به نظر من به‌زودی از هایک‌ویژن و برندهای دیگر که ازلحاظ هزینه مقرون‌به‌صرفه هستند بیشتر استفاده خواهد شد.»
• «برندهایی مانند Geovision، Axis، Flir و غیره. بستگی به مشخصات موردنظر دارد و اینکه آیا استفاده از برندهای ارزان‌قیمت مجاز است یا مشاوری کورکورانه استفاده از AXIS پیشنهاد کرده باشد.»
• «بر اساس آنچه ما می‌بینم محبوبیت هایک‌ویژن هرروز بیشتر می‌شود.»

معمولاً از چه VMS هایی در سیستم‌های نظارت تصویری استفاده می‌شود

سؤال: در سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه‌ها بیشتر از VMS های چه برندی استفاده می‌شود؟

انتخاب این برندهای دلیل خاصی دارد؟

پاسخ: مانند آنچه در مورد دوربین‌ها گفته شد، انتخاب برند برای VMS نیز به برند خاصی محدود نمی‌شود، اما برخلاف نتایج راهنمای نظارت تصویری SMB و نظارت تصویری در مدارس، پدر پاسخ‌های مربوط به این سؤال بیشتر به برندهای شناخته‌شده اشاره‌شده و کمتر از برندهای ناشناخته و متفرقه استفاده‌شده است:

• «ما از برندهای Genetec و Milestone استفاده می‌کنیم.»
• «برندهای درجۀ یک مانند Genetec، Milestone، OnSSI. دستگاه‌های زیادی از محصولات این برندها پشتیبانی می‌کنند و با آن‌ها سازگار هستند.
• بهترین پشتیبانی فنی را دارند همچنین ویژگی‌های سطح سازمانی را ارائه می‌کنند و یکپارچه‌سازی در آن‌ها بسیار قدرتمند است و به سیستم‌های کنترل دسترسی اصلی متصل می‌شوند.»
• «گزینه‌های ما معمولاً از میان برندهای Genetec, OnSSI, Milestone هستند.»
• «برندهای Milestone, Tyco, Genetec»
• «از برندهای Aimetis, Genetec و Milestone بیشتر از برندهای دیگر استفاده می‌شود.

این برندها معمولاً به دلیل آشنایی قبلی مشتری یا تجربۀ استفاده از آن‌ها انتخاب می‌شوند.

هر سه برندی که در اینجا ذکر شد کم‌وبیش ویژگی‌های مشابهی دارند.»

• «از برندهای Geovision, Milestone, Avigilon بیشتر استفاده می‌شود. رویۀ جدیدی که برخی از برندهای در ارائۀ VMS رایگان برای دوربین‌های خود پیش‌گرفته‌اند در این انتخاب مؤثر خواهد بود.»
• «برندهای Milestone, Genetec, Pelco, Avigilon. این برندها از گروه‌های پشتیبانی باکیفیت و خوبی برخوردار هستند»

در سیستم های نظارت تصویری در فرودگاه، بیشتر از شبکه‌های بی‌سیم استفاده می‌شود یا فیبر نوری

سؤال: چه درصدی از دوربین‌هایی که مورداستفاده قرار می‌گیرند باسیم و چه درصدی از آن‌ها بی‌سیم هستند؟ به چه دلیلی؟

پاسخ: در بیشتر پاسخ‌ها به شبکه‌های باسیم اشاره‌شده است.

همچنین در بیش از 90 درصد آن‌ها ذکر کردند که در دوربین‌هایی که با کابل به یکدیگر متصل شده‌اند.

قابلیت اطمینان، عملکرد بهتر و بیشتر و هزینه کمتر است:

• «100 درصد از شبکه‌های باسیم استفاده می‌شود زیرا مطمئن‌تر و ایمن‌تر هستند.»
• «از دوربین‌های بی‌سیم تنها در مواقعی استفاده می‌کنم که ازلحاظ فیزیکی قادر به کابل‌کشی نیستیم. مناطق یخ‌زدایی شیب (de-icing ramp areas) مثال خوبی برای این موضوع است.»
• «در 90 درصد مواقع از شبکۀ باسیم و IP PoE استفاده می‌کنیم؛

زیرا این شبکه چیزی است که در فرودگاه موجود است و به آن دسترسی داریم.

از شبکه‌های بی‌سیم در برقراری ارتباط میان دوربین‌هایی که در محوطۀ پارکینگ و بر روی تیرهای برق یا تیرهای مخصوص دوربین نصب‌شده‌اند استفاده می‌کنیم.»

• «100 درصد از شبکه‌های کابلی استفاده می‌کنیم زیرا با استفاده از این نوع شبکه صحت و اطمینان از انتقال داده را تضمین می‌کنیم.»
• «ترجیحاً در 100 درصد از مواقع از شبکه‌های باسیم استفاده می‌کنیم. به دلیل امکان ارتباط مداوم که این نوع شبکه فراهم می‌کند.»
• «بر اساس تجربۀ من در 100 درصد مواقع به دلایل امنیتی از شبکه‌های باسیم استفاده می‌شود.

زیرا همیشه در مورد پهنای باند یا مداخلۀ مصالح ساختمانی یا وسایل نقلیه نگرانی وجود دارد.»

نگرانی‌های امنیتی در مورد شبکه‌های بی‌سیم

یکی دیگر از مشکلات اصلی سیستم‌های نظارت تصویری که در به‌کارگیری شبکه‌های بی‌سیم وجود دارد حفظ ایمنی و امنیت آن‌ها است. در مقایسه با سیستم‌های نظارتی دیگر و با توجه به این موضوع که در سیستم‌های نظارت تصویری شهری امنیت وای فای یکی از نگرانی‌های رایج بود؛

جای تعجب است که در سیستم دوربین مداربسته فرودگاه این مورد اصلاً ذکر نشده بود:

• «ازآنجایی‌که امنیت وا‌ِی‌فای (Wi-fi) موضوعی است که جای سؤال دارد و از آن مطمئن نیستیم تمام دوربین‌ها با کابل به یکدیگر متصل شده‌اند.»
• «تقریباً تمام آن‌ها با کابل و سیم متصل شده‌اند.

دلیل؟ همیشه همین‌طور بوده است. شاید برای افزایش اعتبار و قابلیت اطمینان و بالا بردن امنیت.»

• «تمام دوربین‌ها از طریق کابل به یکدیگر متصل شده‌اند.

آن‌ها به دلیل امنیتی از وای فای استفاده نمی‌کنند.»

• «به دلایل امنیتی و مداخلۀ شخص سوم از شیوۀ بی‌سیم استفاده نمی‌شود.

دلیل اصلی این موضوع امنیتی است.»

• «100 درصد از طریق کابل متصل می‌شوند. در روش بی‌سیم امنیت و پهنای باند کمتری وجود دارد.»

در فضای باز از شبکۀ بی‌سیم استفاده می‌شود

بااین‌حال، مواردی هم وجود دارد که از اتصال و شبکۀ بی‌سیم استفاده شود.

اما این موارد بیشتر در مورد فضاهای باز صورت می‌گیرد که کندن زمین برای قرار دادن کابل هزینه‌بر است و خیلی گران تمام می‌شود:

• «از اتصالات بی‌سیم در نزدیکی باندها استفاده می‌شود زیرا دسترسی به کابل در این مناطق محدود است.»
• «کمتر از 5 درصد اتصالات بی‌سیم هستند و عموماً در اطراف مناطق یخ‌زدایی، گیت‌های وسایل نقلیه و حصارهای محیطی به کار می‌روند.

این قسمت‌ها تنها بخش‌هایی هستند که جای اتصال با کابل از اتصالات بی‌سیم استفاده می‌شود.»

• «از اتصال بی‌سیم تنها زمانی استفاده می‌شود که کابل‌کشی ممکن یا ازلحاظ هزینه به‌صرفه نباشد.»
• «حدود 5 درصد از مواقع از اتصال بی‌سیم استفاده می‌شود.

درجایی که کابل‌کشی دشوار باشد مانند خطوط پرواز و محوطۀ بیرونی»

استفاده از تحلیل ویدیویی در نظارت تصویری در فرودگاه

سؤال: در چه مواردی از تجزیه‌وتحلیل ویدیویی یا سیستم پلاک خوان استفاده می‌شود؟ چه نوعی؟ چرا؟

پاسخ: اجرا و استفاده از تجزیه‌وتحلیل ویدیویی در فرودگاه به‌ندرت انجام می‌شود. پلاک خوان رایج‌ترین سیستم تحلیلی مورداستفاده در فرودگاه است و باقی سیستم‌های تحلیلی یا ترکیبی از آن‌ها خیلی به‌ندرت در فرودگاه مورداستفاده قرار می‌گیرند.

استفاده از LPR/ALPR رایج است

• «ازآنجایی‌که امروز سیستم‌ها تا حدی زیادی معتبر و قابل‌اطمینان هستند. در اغلب موارد از LPR استفاده می‌شود.»
• «استفاده از سیستم پلاک خوان رایج است و این سیستم‌ها در مقایسه با باقی سیستم‌های تحلیلی دقت بیشتری دارند.

تنها مشکلی که وجود دارد در رابطه با پلاک‌ها خارجی است، زیرا همیشه به‌راحتی خوانده‌نشده و تشخیص داده نمی‌شوند.»

• «برای ماشین‌ها و کامیون‌های تحویل بار از سیستم پلاک خوان استفاده می‌شود.»
• «به تجربه ثابت‌شده که استفاده از ALPR مفید و برای نظارت بر تخلفاتی که در پارکینگ صورت می‌گیرد مفید است.»
• «در دوربین مداربسته فرودگاه سیستم‌های پلاک‌خوان معمولاً در محوطۀ پارکینگ استفاده می‌شوند و در محوطۀ خود فرودگاه کاربرد چندانی ندارد.»

انواع دیگری که به‌ندرت استفاده می‌شوند

• «کم پیش می‌آید که از سیستم‌های تحلیلی استفاده کنیم. هشدارهای مثبت کاذب (False positive) بدترین موقعیت ممکن برای کارکنان امنیتی فرودگاه هستند. زیرا این خطر وجود دارد که TSA چند گروه را رها کنند و سپس بعداً برای تأخیر و افزایش هزینه‌های عملیاتی سرزنش شوند.»

• «در نظارت تصویری در فرودگاه خیلی کم از سیستم‌های امنیتی استفاده می‌شوند. زیرا برای اهداف موجود در سیستم‌های نظارتی کاربردی نیستند.»
• «سیستم‌های تحلیل ویدیویی اغلب مورداستفاده قرار می‌گیرند اما مؤثر نیستند.

حاشیۀ خطای آن‌ها (مثلاً در تشخیص چهره) زیاد است و چون معمولاً ازدحام در قسمت‌های عمومی فرودگاه زیاد است، هشدارهای کاذب زیادی دریافت می‌کنیم.»

• «یک‌بار به‌صورت آزمایشی از سیستم تحلیل ویدیویی استفاده شد اما خیلی موفقیت‌آمیز نبود و به‌طور کامل اجرا نشد.»

انواع فضاهای ذخیره‌سازی در سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه

سؤال: در سیستم‌های دوربین مداربسته فرودگاه از چه فضاهای ذخیره‌سازی استفاده می‌شود؟ DAS؟ NAS؟ SAN؟ استفادۀ هم‌زمان از چند فضای ذخیره‌سازی صورت می‌گیرد یا خیر؟ چرا؟

پاسخ: در بیشتر موارد از فضاهای ذخیره‌سازی متصل به شبکه استفاده می‌شود. اما اگر کمبود بودجه یا وجود سیستم‌های آنالوگ قدیمی مشکل‌ساز شود. معمولاً استفاده از فضای ذخیره‌سازی بااتصال مستقیم به‌عنوان تنها نوع مورداستفاده امری رایج است.

فضاهای ذخیره‌سازی متصل به شبکه

• «NAS زیرا قابل‌اعتماد و مقیاس‌پذیر است.»
• «ما همیشه NAS را نصب و اجرا می‌کنیم. گاهی استفادۀ هم‌زمان از چند فضای ذخیره‌سازی (storage redundancy) الزامی و اجباری است.»
• «سعی می‌کنیم به سمت استفاده از NAS پیش برویم. زیرا نسبت به VMS عملکرد بهتری دارد. به‌ویژه در مواقعی که نیاز به استفادۀ هم‌زمان از چند فضای ذخیره‌سازی (storage redundancy) وجود داشته باشد.

DAS فقط در سیستم‌های خیلی کوچک استفاده می‌شوند. دیدن سیستم‌های 5 تا 10PB غیرمعمول نیست.»

• «بیشتر اوقات در صورت عدم موفقیت از NAS و هنگام استفادۀ هم‌زمان از چند فضای ذخیره‌سازی (storage redundancy) RAID به کار می‌رود.»
• «برای تهیۀ پشتیبان از درایو NSA و حفظ امنیت داخلی هنگام خرابی از NAS و هارد درایوهای داخلی اضافه استفاده می‌شود.»

فضاهای ذخیره‌سازی بااتصال مستقیم

• «بیشتر از DAS استفاده می‌شود. و به دلیل هزینه‌بر بودن کمتر پیش می‌آید که به‌صورت هم‌زمان از چند فضای ذخیره‌سازی (storage redundancy) از RAID استفاده می‌شود.»
• «به برند NVR که مورداستفاده قرار می‌گیرد بستگی دارد. اما بیشتر از DAS استفاده می‌شود.»
• «در نظارت تصویری در فرودگاه، از تمام انواع موجود استفاده می‌شود.

حتی فضاهای ذخیره‌سازی قدیمی در NVR. تمام این موارد به میزان پیچیدگی سیستم بستگی دارد.»

• «DAS، معمولاً آرشیو ویدیویی از سوئیچ کردن به سرورهای مختلف درنتیجۀ خرابی یا خطا در سیستم موجود را می‌بینیم که به‌جای RAID5 در هر سرور ذخیره‌سازی وجود دارد.»
• «.RAID6»
• «سرویس‌دهندۀ اصلی و سرویس‌دهندۀ ضبط کنندۀ برای ارائۀ عملیات 24 ساعته در هفت روز هفته مورداستفاده قرار می‌گیرند در این سرویس‌دهنده از DAS استفاده می‌شود.»

استفاده از چندین فضای ذخیره‌سازی در سیستم‌های بزرگ‌تر

• «به موارد مختلفی بستگی دارد اما همیشه RAID5 حداقل چیزی است که مورداستفاده قرار می‌گیرد و با سیستم‌های بزرگ‌تر از RAID 6 و گاهی حتی از 6E استفاده می‌شود.»
• «اگر از چندین فضای ذخیره‌سازی استفاده‌شده باشد، این فضاها ازلحاظ فیزیکی جدا هستند و در سیستم‌های جداگانه‌ای واقع‌شده‌اند و هنوز RAID دارند.»
• «NAS همراه با استفادۀ هم‌زمان از چند فضای ذخیره‌سازی.

از دست دادن صحنۀ آسیب رسیدن به هواپیما یا خراب شدن آن و موجود نبودن آن برای بیمه اصلاً قابل‌قبول نیست.»

• «برای پلتفرم‌های VMS بزرگ ترکیبی از آن‌ها استفاده می‌شود.

معمولاً بیشتر از چندین فضای ذخیره‌سازی به‌صورت هم‌زمان استفاده می‌شود.

نیازهای داده‌ای از ماهی به ماه دیگر یا مدت‌زمانی طولانی‌تر فرق می‌کند.»

• «برای هر دو سرویس‌دهنده ضبط کننده یک سرویس‌دهندۀ مربوط به تغییر سرور هنگام پیش آمدن خطا تعیین می‌شود.

این ویدیوها در یک SAN که حداقل شیوۀ محافظتی از آن RAID است ذخیره می‌شود.

برای هر سرور و SAN نیز افزونگی شبکه NTC دوگانه وجود دارد.»

ادغام‌های رایج

سؤال: سیستم‌های نظارت تصویری معمولاً بت چه سیستم‌های دیگری ادعایم می‌شوند؟ کنترل دسترسی، هشدار حمله، اعزام اضطراری؟

پاسخ: ادغام کنترل دسترسی فیزیکی با ویدیو یکی از مواردی است که به‌طور گسترده انجام می‌شود. در بیشتر از 85 درصد پاسخ‌ها ادغام سیستم نظارتی با کنترل دسترسی به‌عنوان یکی از رایج‌ترین دسترسی‌ها ذکرشده است درحالی‌که به ادغام با سیستم‌های دیگر اشاره چندانی نشده است:

• «فرودگاه‌ها به‌شدت به منطقه بندی کنترل دسترسی متکی هستند. پوشش دهی سیستم نظارتی به هر حرکتی میان این نواحی مرتبط است و نواحی در کنار باند پرواز در اولویت قرار دارند.»
• «یکی از ادغام‌های پایه که صورت می‌گیرد ادغام aCS و IDS است (به‌طور مثال اگر دری به‌صورت خودکار خیلی بازبماند دوربین مربوط به آن فراخوانی می‌شود)»
• «ادغام با ACS یکی از رایج‌ترین ادغام‌ها است.»
• «در بیشتر مواقع ادغام با سیستم کنترل دسترسی صورت می‌گیرد. برای چنین کاربردهایی از مرکز امنیتی Genetec استفاده می‌کنیم.»
• «نصب PACS در بیشتر فرودگاه‌ها امر رایجی است، آن‌ها می‌خواهند ببینید که افراد مختلف کجا می‌روند یا سعی دارند بروند.»
• «ادغام با سیستم کنترل دسترسی رایج است زیرا نظارت بر کنترل دسترسی به نواحی مهم و خاصی محدود می‌شود.»

موارد متفرقۀ دیگر

به‌غیراز موارد ذکرشده در بالا ادغام سیستم دوربین مداربسته فرودگاه با سیستم‌های دیگر هم اتفاق می‌افتد اما از الگوی خاصی پیروی نمی‌کند، معمولاً به سیستم‌های موجود در محل بستگی دارد و ترکیبی از آن‌ها است. با توجه به بودجه و مجوزهای حاضر دستگاه‌هایی مانند نفوذ، هشدار جمعی و آتش به سیستم نظارت تصویری در فرودگاه وصل می‌شوند:

• «در سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه ادغام معمولاً با سیستم‌های کنترل دسترسی، نفوذ، دستگاه‌های مخابراتی داخل ساختمان، CAD، Duress، تلفن‌های کد آبی (Code Blue type phones)، PIDS، ویدیو وال و PSIM صورت می‌گیرد. در بعضی از فرودگاه‌ها نیز این ادغام را گسترش داده و با سیستم‌ها رادارهای مبتنی بر ردیابی نیز انجام می‌دهند اما این کار با همکاری سیستم‌های PIDS انجام می‌شود.»
• «اصلی‌ترین ادغامی که صورت می‌گیرد با سیستم‌های کنترل دستیابی است. در فرودگاه‌ها به‌ندرت پیش می‌آید که سیستم‌های نظارت تصویری با زیرساخت‌های داخلی مربوط به ردیابی ادغام شوند؛ به‌استثنای سیستم‌های شناسایی نفوذ محیطی که اغلب مورداستفاده قرار می‌گیرند. در فرودگاه‌ها یا اپراتورهای قدیمی از سیستم‌های مدیریت امنیت یا PSIM استفاده می‌شود اما این سیستم‌ها برای اپراتورهای جدید بسیار پیچیده هستند. (فرودگاه‌های بزرگ جدید در کشورهای نوظهور). با ادغام این سیستم و ACS، سیستم دوربین مداربسته فرودگاه به‌صورت بالقوه به سیستم‌های دیگر مانند هشدار آتش یا سیستم‌های عملیاتی سطح بالاتر در فرودگاه متصل خواهند شد. اتصال مستقیم سیستم‌های نظارتی به سیستم‌های دیگر امر رایجی نیست.»

اهداف سیستم

سؤال: هدف اصلی یا کاربرد سیستم نظارت تصویری در فرودگاه چیست؟

پاسخ: مراقبت و نظارت ویژه و کاهش جرم به‌عنوان اهداف اصلی این سیستم ذکرشده‌اند.

ثبت و ضبط تصویری وقایع و نظارت کلی بر رفت‌و‌آمدهای جاری در فرودگاه نیز از دیگر اهدافی هستند که برای این سیستم‌ها ذکرشده‌اند.

آگاهی از وضعیت موجود

هدف اولیۀ استفاده از سیستم نظارتی در فرودگاه افزایش امنیت عمومی است.

این هدف با جمع‌آوری مجموعۀ تصویری مؤثری صورت می‌گیرد که ممکن از حد توانایی‌های نیروی انسانی فراتر باشد.

• «مهم‌ترین هدف استفاده از سیستم نظارت تصویری در فرودگاه افزایش امنیت است.

تعداد مأموران حاضر در فرودگاه محدود است؛ بنابراین وجود دوربین‌ها می‌تواند دسترسی و نظارت بر منابع محدود را فراهم کند.»

• «برای نظارت بر جریان ترافیک و عملکرد امنیتی جاری. همچنین WH&S و آگاهی موقعیتی از وقایعی که در فرودگاه اتفاق میفتد»
• «هدف از سیستم دوربین مداربسته فرودگاه نظارت بر ازدحام جمعیت، پیشگیری از خسارت، نظارت بر محل پارک خودروها، هواپیماها و باند»
• «محافظت از مردم و اموال آن‌ها، با امکان ردیابی و جلوگیری از نقض امنیت یا دستگیری فرد خاطی در صوت وقوع حادثه»
• «هدف از به‌کارگیری این سیستم‌ها حفظ امنیت تک‌تک افرادی است که در داخل فرودگاه حضور دارند.

امنیت سفر هوایی تجاری، نظارت بر رفتارهای مشکوک، فهرست‌های سیاه (افراد تحت تعقیب) و قاچاق کالاهای غیرقانونی.»

• «این امر به کارکنان میدانی کمک می‌کند تا از امکاناتی که در اختیاردارند بهتر استفاده کرده و همچنین افراد متخلف را شناسایی کنند.

همچنین مانع دزدی در فروشگاه‌ها می‌شود. برقراری امنیت محیطی و ممانعت از پرسه زدن افراد مشکوک در قسمت‌های داخلی فرودگاه، ANPR برای هزینۀ پارکینگ و نظارت بر وسایل نقلیه در مسیر ورودی اصلی هواپیما»

• «حصول اطمینان از امنیت افراد، نظارت و بهبود عملکرد و عملیات اجرایی جاری در فرودگاه (مانند نگهداری) و ممانعت/ کنترل/ کاهش موارد اضطراری.»
• «نظارت امنیتی بر افراد یا اموال حاضر در فرودگاه، عملیات، نظارت بر ایمنی نقاله‌های حامل چمدان، چرخ‌دستی مخصوص حمل بار / تردد و عملیات سوخت‌رسانی»

بهبود سیستم کنترل دسترسی

در نظارت بر نفوذ غیرمجاز و تفکیک امنیتی بین مناطق عمومی و عملیاتی و قسمت‌هایی که به‌صورت بالقوه خطرناک هستند، سیستم نظارت تصویری همراهی قوی برای سیستم کنترل دسترسی فیزیکی به‌حساب می‌آید:

• «برای به حداقل رساندن مزاحمان.

افراد متفرقه در ورودی به تأسیسات یا نظارت بر دسترسی غیرمجاز بر مناطقی که محدودیت دارد.»

• «ممانعت از ورود غیرمجاز به خط مقدم امنیتی (PSL) و حفظ ایمنی عمومی و کارمندان فرودگاه»
• «برای کنترل نقاطی که در آنجا نقض قانون صورت گرفت است.»
• «تائید امنیت نقطه ورودی و خروجی برای جلوگیری از پیش آمدن شرایط اضطراری»
• «اولین هدف همیشه داشتن تصویر زنده و ضبط‌شدۀ خوب از افرادی است که وارد گیت‌ها می‌شوند.

یکی دیگر از کاربردهای این سیستم کنترل محیطی و نظارت بر حصارها و مرزهای موجود در فرودگاه است.»

بزرگ‌ترین کاربران سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه چه کسانی هستند

سؤال: چه کسانی از سیستم نظارت تصویری در فرودگاه استفاده می‌کنند؟

آیا افرادی وجود دارند که به‌صورت اختصاصی بر این سیستم‌ها نظارت کنند؟ چرا؟

پاسخ: در بیشتر پاسخ‌هایی که به این سؤال داده‌شده گفته‌اند که اپراتورهایی هستند که به‌صورت زنده و هم‌زمان بر تصاویر این سیستم نظارت می‌کنند.

این اپراتورهای در صورت نیاز می‌توانند نیروهای امنیتی یا کارکنان عملیاتی دیگر را به محل اعزام کنند.

در بسیاری از موارد مسئولیت عمومی اپراتورهای بین بقیۀ مسئولین تقسیم می‌شود و نتیجۀ آن می‌تواند نظارت گاه‌به‌گاه یا نظارت اختصاصی بر نقاط مهم باشد:

نیروهای امنیتی / اولین پاسخ‌دهندگان

در بیشتر فرودگاه‌ها، کارکنان امنیتی بر سیستم‌های نظارت تصویری نظارت می‌کنند:

• «کارکنان بخش امنیت. آن‌ها کارکنانی دارند که به‌صورت اختصاصی کارشان مشاهده و نظارت بر مانیتورها است»

• «در فرودگاه‌ها معمولاً مرکز نظارت عملیات (AOC) وجود دارد که به‌صورت 24 ساعته بر تصاویر ارسالی از دوربین‌ها نظارت می‌کنند.

کارکنانی که در قسمت AOC کار می‌کند برای عملیات مربوط به سیستم‌های امنیتی آموزش‌دیده‌اند.

از دیگر بخش‌هایی که بر این قسمت نظارت دارد FBO است که به‌منظور مدیریت حوادث عملیاتی نظارت امنیتی و عملیاتی دارند.»

• «بخش امنیتی، بله عمدتاً 6 تا 10 نفر در این قسمت وجود دارد، تعداد نفرات موجود به حجم ترافیک و رفت‌وآمد موجود در فرودگاه بستگی دارد و اینکه آیا آن‌ها به‌صورت انحصاری این کار را انجام می‌دهند یا خیر.»
• «بخش امنیتی افرادی را به کار می‌گیرد تا بر عبور و مرور افراد حاضر در ترمینال نظارت کنند. امنیت ترمینال / امنیت فرودگاه»
• «کارکنان بخش امنیت و پلیس از سیستم نظارت تصویری استفاده می‌کنند.

کارکنانی منحصراً به نظارت بر این سیستم‌ها گماشته می‌شوند. قسمت کنترل پاسپورت و بازرسی پلیس مجهز به دوربین هستند.»

• «کارکنان پلیس و بخش امنیتی که به‌صورت تمام‌وقت از این سیستم‌ها استفاده می‌کنند»
• «کارمندانی که منحصراً کارشان نظارت بر این سیستم است و معمولاً افسران پلیس، افسران پلیس سابق، ارتشی‌های سابق»

عملگرهای چندوظیفه‌ای یا تقسیم‌کننده نقش رایج

تعداد زیادی از افرادی که به سؤالات ما پاسخ دادند به این موضوع اشاره کردند که معمولاً این‌طور نیست که یک گروه اختصاصی از اپراتورها وجود داشته باشد و گروه‌های دیگر به آن دسترسی نداشته باشند، معمولاً کارکنان چند بخش دیگر هم به این تصاویر دسترسی و نظارت دارند:

• «معمولاً کارکنانی وجود دارند که به‌صورت اختصاصی حداقل بر کار یک گروه از دوربین‌ها نظارت می‌کنند.

نظارت بر این دوربین‌ها می‌تواند بخشی از وظیفۀ بخش اعزام نیرو هم باشد مخصوا وقتی با سیستم ACS ارتباط تنگاتنگی داشته باشد.»

• «عمدتاً وظیفۀ نظارت بر این سیستم به عهدۀ دپارتمان امنیت فرودگاه است؛

اما کارکنان بخش IT و نگهداری نیز از کاربران این سیستم هستند. دوربین‌های بسیار کمی برای کارمندان بخش مانیتور وجود دارد که احتمالاً به دلیل کمبود بودجه و نداشتن برنامه مشخص است»

• «بله برخی از کارمندان بخش امنیتی هستند که به‌صورت اختصاصی فیلم‌هایی که از دوربین‌ها مخابره شدند را مشاهده کرده و بر آن‌ها نظارت می‌کنند و بخش اعظمی از آن به‌صورت زنده کنترل نمی‌شود.»
• «بله در مراکز نظارت کارکنانی وجود دارند که به‌صورت زنده بر تصاویر این دوربین‌ها نظارت می‌کنند، افسران امنیتی یا کارمندان عملیاتی عمومی نیز وجود دارند که در نوبت‌های چرخشی به نظارت بر این سیستم‌ها می‌پردازند.»
• «مرکز نظارت زنده در فرودگاه وجود دارد اما به‌ندرت اپراتورهای CCTV در آنجا وجود دارند.»

بودجۀ خرید و نگهداری سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه

سؤال: چه سازمان یا بخش‌های کشورها هزینه مربوط به سیستم دوربین مداربسته فرودگاه را تقبل می‌کنند؟ این بودجه از کجا تأمین می‌شود؟

پاسخ: در بیشتر موارد، این بودجه از مراکز مجری قانون، کمک‌های مالی ویژه یا اوراق قرضه دولتی یا ترکیبی از هر دو تأمین می‌شود.

بااین‌حال در کمال تعجب در برخی از پاسخ‌ها به نقش مهم بخش خصوصی مانند مراکز خیریه جامعه‌محور و کسب‌وکارهایی که به این سیستم‌ها کمک می‌کنند، اشاره‌شده است:

بودجه ملی یا فدرال / آژانس‌های امنیت ملی

• «اداره کل هواپیمایی کشوری هزینه زیرساخت‌های موجود در فرودگاه را تقبل می‌کند، ازجمله سیستم نظارت تصویری در فرودگاه»
• «اینجا در عربستان مسئولیت تأمین امنیت فرودگاه بر عهدۀ وزارت امور داخلی و GACA (اداره کل هواپیمایی کشور) می‌باشد. GACA نهادی دولتی است و تأمین مالی هزینه‌های مربوط به اجرای سیستم‌های امنیتی در فرودگاه را متحمل می‌شود.»
• «بیشتر هزینه‌های مربوط به این سیستم‌ها را اداره‌ی هوانوردی فدرال پرداخت می‌کند.»
• «ادارۀ امنیت حمل‌ونقل (TSA) مناطقی که باید تحت پوشش سیستم‌های امنیتی قرار بگیرند را مشخص می‌کند و بودجۀ آن نیز از صندوق‌های فدرال تأمین می‌شود»
• «در آمریکا بودجۀ سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه توسط وزارت امنیت میهن تأمین می‌شود.»

دولت‌های محلی

• «معمولاً بخش مربوط به شهرداری دولت که عملیات مربوط به فرودگاه را اجرا می‌کنند بودجۀ آن را نیز تأمین می‌کند. این سازمان می‌تواند در اندازۀ شهری یا کشوری باشد. این بودجه از محل مالیات‌ها یا کمک‌هزینه‌های موجود تأمین می‌شود.»
• «پارکینگ، هزینۀ تأمین امنیت مناطق عمومی معمولاً توسط شهرداری تأمین می‌شود»
• «مبلغ پیشنهادی عمومی توسط بخش اجرایی شهری که در فرودگاه فعالیت دارد، پرداخت می‌شود»
• «بودجۀ شهرداری مدیران شهری، مالیات»
• «بودجۀ سیستم نظارت ویدیویی توسط شهرداری محلی که فرودگاه را اداره می‌کند تأمین می‌شود»

مقامات یا بخش‌های عملیاتی فرودگاه‌ها

• «صاحب و اپراتور فرودگاه. آن‌ها سازمان تجاری مستقل هستند که بودجۀ اختصاصی خود را دارند.»
• «معمولاً هزینه CapEx از طریق بخش‌های امنیتی یا فناوری اطلاعات تأمین می‌شود»
• «کنسرسیوم فرودگاه برای ارتقاء و نصب این سیستم از بودجۀ مربوط به تأمین و نگهداری سیستم‌ها هزینه می‌کند.»
• «هزینۀ سیستم نظارت تصویری در فرودگاه توسط شرکت مدیریت فرودگاه پرداخت می‌شود»
• «معمولاً هزینۀ سیستم نظارت تصویری توسط مقامات فرودگاه پرداخت می‌شود. همچنین در طول نصب این سیستم‌ها من دیده‌ام که برخی از خطوط هوایی چون می‌خواهند از بعضی از دوربین‌ها فید بگیرند و در تأمین بودجۀ این پروژه شرکت می‌کنند»
• «بودجه توسط بخش امنیتی تأمین می‌شود. این هزینه از محل بودجۀ مربوط به تعمیر و نگهداری زیرساخت‌های فرودگاه پرداخت می‌شود.

فرودگاه‌ها جز بخش‌هایی هستند که بخش امنیتی در آن‌ها بیشتر اوقات بودجۀ کافی را دارد، حتی اگر برای تأمین بودجه تلاش زیادی نکند.»

چه افرادی مشخصات سیستم‌ها را می‌نویسند؟

سؤال: معمولاً چه کسی مشخصات سیستم نظارت تصویری در فرودگاه را می‌نویسد؟ آیا نتیجۀ آن مطلوب است؟ چرا؟

پاسخ: به‌طورکلی اگر این کار توسط مشاوران امنیتی انجام شود، نتیجۀ نهایی رضایت‌بخش خواهد بود و بااین‌حال، در موارد بسیاری نوشتن مشخصات سیستم به شرکت‌های خدمات دهندۀ عمومی سپرده می‌شود که در از میزان رضایت‌بخش بودن نتیجۀ نهایی کاسته می‌شود.

مشاوران در همه‌جا استفاده می‌شوند

طراحی مشخصات سیستم نظارت تصویری در فرودگاه اغلب به مشاوران امنیتی ویژه سپرده می‌شود. به‌طورکلی نتیجه نهایی به این بستگی دارد که آیا مشاور خوب و باتجربه‌ای انتخاب‌شده یا خیر:

• «بهترین نتیجه زمانی حاصل می‌شود که مشاور امنیتی موردنظر، نیازهای امنیتی فرودگاه را شناخته و درک کند و عملیات طراحی و مهندسی سیستم‌های امنیتی را بر اساس آن انجام دهد.

این مشخصات ممکن است توسط یکی از شرکت‌ها MEP نیز نوشته شود اما معمولاً دانش عمیق و درستی در مورد تجهیزات امنیتی و الزامات پیچیدۀ مربوط به آن را ندارند.»

• «این مشخصات توسط مشاوران نوشته می‌شود و بله به‌طورکلی من فکر می‌کنم نتایج نهایی مطلوب است.

هرچند این موضوع بسیار کلی مطرح‌شده است اما معمولاً همین‌طور است.»

• «معمولاً مشاوران امنیتی حاضر در این صنعت به طراحی و نوشتن مشخصات سیستم امنیت تصویری در فرودگاه مشغول هستند»
• «گاهی این مشخصات توسط شرکت‌های مشاور نوشته می‌شوند و بعضی وقت‌ها هم دستگاه‌های اجرای قانون مسئول آن هستند.»
• «بیشتر مشتریان به دنبال مشاورانی هستند که بیرون از سیستم فرودگاهی باشند.

این موضوع میزان خطر و ریسک را برای مشتریان کاهش می‌دهد و همچنین به آن‌ها امکان می‌دهد تا روی فعالیت‌های روزانه خود تمرکز کنند»

نتایج مطلوب

برخلاف سیستم‌های نظارت تصویری شهر که معمولاً مشخصاتی که مشاوران می‌نوشتند نتایج نامطلوبی داشت، در مورد سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه‌ها حاصل کار مشاوران مثبت‌تر است.

درحالی‌که نتایج نامطلوب هنوز هم وجود دارند و به آن‌ها اشاره‌شده است، درصد پاسخ‌هایی که به نتایج مثبت این پروژه‌ها اشاره می‌کنند بسیار بیشتر بودند:

• «این مشخصات را معمولاً مشاوران امنیتی که توسط A&E استخدام‌شده‌اند می‌نویسند. نتایجی که به دست می‌آید متفاوت است اما به‌طورکلی می‌توان گفت که مطلوب و رضایت‌بخش هستند.»
• «به نظرم همه دوست دارند که یک مشاور در این روند حضورداشته باشد؟

در بیشتر موارد ردپای حضور مشاور در طراحی این سیستم‌ها به چشم می‌خورد. نتایج نهایی از قابل‌قبول تا افتضاح متفاوت هستند. این تصور من است اما کم پیش می‌آید که قابل‌قبول باشند.»

• «مشاوران با اصطلاحات کلی مبهم»
• «در طراحی سیستم نظارت تصویری در فرودگاه ما از انواع مشاوران امنیتی استفاده شد که نتایج متفاوتی را در برداشت.»

گروه معماران و مهندسان

یکی دیگر از طرح‌های رایج یا شکایات مربوط به مشخصات این است که نیروهای امنیتی اصلاً متخصص نیستند، معماران عمومی یا شرکت‌های مهندسی هستند که در تأسیسات فرودگاهی تخصص دارند و طراحی سیستم را انجام می‌دهند. به‌طورکلی اظهارنظر در مورد این طرح‌ها و آن‌های که نتیجه نهایی را پیچیده‌تر توصیف می‌کردند، بیشتر منفی بود.

• «اگر شرکت مهندسی در زمینه‌های امنیتی تخصص داشته باشد، معمولاً نتیجۀ نهایی مطلوب خواهد بود. اگر شرکت مهندسی در «برق» تخصص داشته باشد، نتایج نهایی به نحوۀ یکپارچه‌سازی بستگی دارد.»
• «چندین مورد شرکت A&E باتجربه درزمینۀ سیستم دوربین مداربسته فرودگاه وجود دارد.»
• «معماران و شرکت‌های مهندسی. مشخصات موجود در منطقۀ ما نسبتاً باز و منصفانه است؛ اما این شرکت‌ها واقعاً صلاحیت لازم برای تجزیه و تبیین تفاوت‌ها در سیستم‌های مختلف را ندارند.»

«معماران که چون معمولاً بر اساس الگویی عمومی این کار را انجام می‌دهند پوشش کافی را ارائه نمی‌دهند.»

 بیشترین پیشرفت‌هایی که صورت گرفته است

سؤال: چطور می‌توان سیستم‌های نظارت تصویری در فرودگاه را ارتقا داد؟

پاسخ: از میان تمام توصیه‌های ارائه‌شده، تجزیه‌وتحلیل‌های ویدئویی هستند که به‌خوبی کار می‌کنند و می‌توانند بهترین تأثیر را داشته باشند. بااین‌حال، اپراتورهایی که بابت این مطلب پول می‌گیرند و دندان‌گرد هستند، اغلب ادعا می‌کنند که ارتقاء دوربین‌های موجود یا گسترش کارمندان نظارت اولویت بیشتری دارد.

تجزیه تحلیل ویدیویی

مانند بازخوردهایی که در مورد سیستم نظارت تصویری شهری وجود داشت، در این نوع سیستم‌ها نیز تقاضاهای محدودی برای VA وجود دارد که امکان ارتقا و بهبود عملکرد کلی سیستم موجود را فراهم می‌کند:

• «اجرای بهتر سیستم‌های تجزیه‌وتحلیل به کارمندان فرودگاه که مسئول این بخش هستند اجازه می‌دهد تا به‌سرعت افرادی که یکی از موارد موردنظر را ازدست‌داده‌اند را شناسایی کنند»
• «با استفادۀ بیشتر از سیستم‌های تجزیه‌وتحلیل سیستم مؤثر باشد»
• «با استفاده از سیستم‌های تجزیه‌وتحلیل ویدیویی می‌توان کارآیی و عملکرد تحقیق و بررسی را بهبود بخشید.»
• «ترجیح می‌دهم از سیستم‌های تحلیل ویدیویی بیشتر استفاده کنم»
• «ترجیح می‌دهم به‌دفعات از سیستم‌های تجزیه‌وتحلیل ویدیویی استفاده کنم.»
• «اگر بتوانیم به سیستم‌های تجزیه‌وتحلیل ویدیویی مجهز شویم به‌جای دستگاهی منفعل سیستمی فعال خواهیم داشت.»

استفاده از دوربین‌های بهتر

در بسیاری از پاسخ‌ها این موضوع ذکرشده است که ارتقای کیفیت و کارآیی دوربین‌های موجود باید در اولویت قرار بگیرد:

• «دوربین‌های مداربستۀ قدیمی باید هرچند وقت ارتقا یابند»
• «تصاویری که کیفیت تصویر و رزولوشن آن‌ها بالاتر است و درنتیجۀ تهیۀ عدسی‌های بهتر در اولویت قرار دارد.»
• «نصب دوربین‌های ثابت باکیفیت تصویر بالاتر»
• «استفاده از دوربین‌های بیشتر و عدم نظارت بر مناطق پهناور با دوربین‌های کم»
• «معمولاً با بخش‌هایی از سیستم کار می‌کنیم که از قبل در آن محل وجود داشته‌اند (دوربین‌های آنالوگ و قدیمی، سیستم‌های IP نسل اول).

برای داشتن سیستم‌های یکپارچه و عالی، این سیستم‌ها باید با سیستم‌های جدیدتر جایگزین شوند»

اپراتورهای بهتر و بیشتر

درنهایت یکی دیگر از مواردی که موجب ارتقای سیستم می‌شود اختصاص نفرات بیشتر به نظارت بر این سیستم‌ها است:

• «تعداد نفرات بیشتر برای نظارت زنده»
• «به‌کارگیری نیروهای آموزش‌دیده و خبره»
• «وجود نیروهایی که منحصراً بر تصاویر دوربین‌ها نظارت می‌کنند و همچنین و همچنین سیاست‌ها و الزاماتی که به‌خوبی تعریف‌شده‌اند»
• «استخدام و حفظ افراد متخصص»
• «ما بیشتر از 300 دوربین‌داریم، اما تنها سه نفر هستند که به‌صورت بیست‌وچهارساعته به تصاویر این دوربین‌ها نظارت می‌کنند.

قطعاً به افرادی بیشتری برای این کار نیاز داریم. تصاویر این دوربین‌های بدون وجود ناظر کارآیی چندانی ندارد»